“Cuma akşamı depresyonu” yaşayan başka biri var mı?
Ben, 23 yaşındayım, tam zamanlı çalışırken her Cuma akşamı bu tuhaf depresyon krizini yaşardım. Haftalık çalışma sona erer ve heyecanlanmak yerine ağır bir boşluk hissederdim. Sanki… birdenbire boş odama dönmekten başka sabırsızlıkla bekleyeceğim hiçbir şey kalmamıştı. Boş, donuk ve gri bir his veriyordu.
Bazen o kadar sert vuruyordu ki tamamen yıkılıyordum. Tüm iş arkadaşlarım, ortaklarının veya onları bekleyen insanların yanına giderdi ve bende böyle bir şey yoktu. Cuma akşamlarını bunaltıcı hissettiriyordu
Bunu başkası deneyimliyor mu? Bununla nasıl başa çıkıyorsun? özellikle partneriniz yoksa
Etiketler:
Benzer İçerikler
patronuma işi bırakmak istediğimi nasıl söylerim
Herkese merhaba, 18 yaşındayım ve emlak sektöründe 30. günüme yaklaşıyorum ve açıkçası nerede durduğum konusunda kafam karıştı. İşimi, ekibimi ve sektördeki tüm yaşam tarzını g...
Bunun benim için olup olmadığından ve buradan nereye gid...
Merhaba, ben 22 yaşında bir erkeğim ve şu anda 8000 saatlik elektrik sendikası stajım için 1200 saatin biraz üzerindeyim. Kesinlikle tolere edilebilir bir iş umurumda değil ama sanki yapmakt...
hala ne öğreneceğimden emin değilim 23f
Merhaba, birkaç yıl derin depresyon ve kaçınma içinde sıkışıp kaldıktan sonra üniversiteye geri dönmeyi düşünüyorum. Daha önce psikoloji ve ardından muhasebe okudum ama o zamanlar ak...
Pazarlamadan yapay zeka kariyerine nasıl geçilir?
Dört yıl boyunca Ortabatı'da orta ölçekli bir şirkette pazarlama alanında çalıştım, kampanya stratejilerine ve içerik oluşturmaya odaklandım, ancak şimdi düzenleme görevlerimi otomati...
Sırada nereye?
Merhaba, bu alanlarda bilgisi olan birinin bana rehberlik edip edemeyeceğini merak ediyorum. Yakın zamanda küçük bir yerel müteahhit için konut inşaatı yapan işimden ayrıldım. İş bir s...
Personel bulma şirketi aracılığıyla danışman, LinkedI...
Herkese merhaba, Şu anda bir personel bulma firmasında çalışan ve BNP Paribas'ta çalışmak üzere görevlendirilen bir yazılım mimarıyım. Yasal olarak firmam işverenim ama günlük işim ...
29 yaşında yolumu nasıl bulabilirim?
Durumum hakkında gerçekten dışarıdan bir bakış açısına ihtiyacım var. Lütfen beni yargılama. Hayatımın tamamen çamur olduğunu biliyorum. Bunun benim gerçekliğim olmasını hiç iste...
Derece/iş yardımı lütfen!
Lise son sınıftayım, gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum, tıpkı hayatımın nasıl sonuçlanmasını istediğimi bildiğim gibi, ama oradaki yol bulanık, çizgi romanlara, oyunlara ve müziğ...
Müzik Lisansından nereye gidebilirim ki?
Hatta bir işte çalıştığım için bile minnettar olmak istiyorum ve öyleyim ama aynı zamanda insanlara her gün araba sürmeyi öğretme düşüncesinden de korkuyorum. Görünen o ki, arzu ett...
Yani ben bir sahmım ve evdeyken sağlam bir şeyler yapmak ...
Aldığım yetenek hobi çünkü şu anda bir hobi. Yani çocuğum zaten 8 yaşında. Bazı sorunlar olduğundan daha fazla çocuk sahibi olamıyorum. Artık hobi olarak yemek pişiriyorum, pişiriy...
6 Yorum
Yorum Yaz Yanıtı iptal et
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.
Im excited to go to my room and just chillout man DAMNNN, especially on da weekends
I used to get this when I didn’t have plans yes
Heck yes, very common. How to deal with it? Find out where people your age are getting together on Friday evenings to do fun stuff together. And before you start saying, “But I am not into loud clubs and bars!”, let me tell you, there are a LOT of people these days in the same boat as you, who are self-organizing to do lots of other kinds of wholesome activities, and who are always glad to see new people show up who want to participate. And if you participate regularly, you might meet someone special there 🙂
I started googling around my town for things like tabletop board game evenings, pickleball, pub trivia, improv comedy, book club, hiking, drumming circle, euchre, pottery or ceramics studio evenings, kickball league, swing dancing, choir, crafting event, whatever. I found that under the surface (not the loud clubs that may seem like the only game in town) there are LOTS of other stuff to do on Fridays and Saturdays. It took a while to gain some traction, but eventually I found my tribe. I even got a girlfriend 🙂
Yes i experienced this so much that i had to switch jobs to work weekends. I had it when i was going to school as well when I was younger.
Mine was cause of childhood abuse. Being outside and doing something made me feel like i was productive and good. Being at home, i felt empty as we never went anywhere or did anything on weekends. I still have it but now working through it in therapy.
Do u have it cause of the same reason?
this sounds difficult. i’m sorry to hear those feelings emerge in a way most other people probably wouldn’t understand.
do you have activities you do outside of work?
I used to look forward to Fridays and weekends. Now its an endless list of tasks to be completed and work to avoid. It never ends and it never improves so why bother working harder. Just do enough to get by