Comp Sci’de sanatçı. nefret ettim

TLDR: Artist since I was very young, always encouraged and told to pursue it by various professors, studios, galleries, magazines, instructors, orgs, scholarships… but I ended up in CS and I absolutely hate my life and dread waking up because of it but everyone seems to say it’s much more worth finishing for what I want to do— design, game design specifically, I want to tell stories and feel pretty much dead when I reduce art to a “side hobi ”. Ben ne yaparım.

– Not: Terapideyim, ilaçlıyım, bu ikilemin büyük bir kısmının depresyon ve kaygı konuşmam olduğunu biliyorum, yine de hala çatışıyorum.

Ben (22f) Kalbinde bir sanatçıyım. Her zaman sanatın gerçek amacımın yaşamda olduğu yer olduğunu gördüm. Önemli miktarda güzel sanatlar ve yaratıcı yazma yarışmaları kazandım ve her zaman profesörler, stüdyolar, dergiler ve güzel sanatlar eğitmenleri tarafından çağrıldım … çalışmamı yayıncılara götürmek, CS’de olduğumdan bahsettiğimde eşyalarımı ciddiye almaya ve endişelerimi ifade etmek. Her zaman gerçekten sanatı takip etmeyi düşünmem gerektiği ve başka bir şey yapsaydım utanç verici olacağı söylendi. Aslında, önceki sanat eğitmenlerimin birçoğu şimdi CS’de olduğumu hayal kırıklığına uğrattı – bana “çok kötü” dediler. Ama yine de CS’de lisans yapmaya karar verdim ve beni öldürüyor.

Şu anda üçüncü yıl CS öğrencisiyim (zaten 4 yıldır okulda olmama rağmen). Bilgisayar mühendisi majör olarak SWE ve CS için mümkün olan en iyi yerlerden birinde inanılmaz bir okulda başladım. Birden fazla sınıfta başarısız oldum çünkü uni ortamı endişem ve depresyonum için çok fazlaydı. Başka bir atış yaptım ve COMPLY’de CSS’taki bir ortakla mezun oldum ve son zamanlarda yazılım mühendisleri için başka bir şaşırtıcı noktada UNI’ye tekrar transfer oldum. Ama çok nefret ediyorum. Uyanarak korkuyorum. Sınıfa gitmekten nefret ediyorum. Tekrar geride kalıyorum ve başarısız oluyorum. İş yükü ve malzeme çok fazla ama sınıf arkadaşlarım kesinlikle iyi görünüyor. Profeslerimle bire bir ofis saati olan TA’lardan olabildiğince çok yardım alıyorum ama kayıp bir neden gibi hissediyorum. Acıklı ve aptal hissediyorum ve neden başlamak için bu okula gitmeme izin verdiklerini merak ediyorum. Her bir günün her saatini sadece incelemek, okumak, sadece sınavları ve projeleri başarısız olmak için kesinlikle durup incelemek için harcıyorum. Artık sanat için enerjim yok, dışarı çıkıp yaşamak için vaktim yok, hiç arkadaş edinmedim ve sadece çürümeye bırakıldığımı hissediyorum ve ruhumu eziyor. Sanat yapamadığımda nasıl nefes alacağımı unuttuğumu hissediyorum. Sanat dersleri almak artık bir seçenek değil çünkü ben var. Hayır. Zaman. Kelimenin tam anlamıyla yaptığım gibi hissettiğim tek şey CS dersini, notları, uygulama testlerini, saat ve saatleri kavramları anlamaya ve sözdizimini ve işlerin nasıl çalıştığını ezberlemeye çalışmak. Çok yorgunum ve kendimi hayatımın geri kalanında yaparken kesinlikle göremiyorum, ama zaten bu kadar ileri gittim – calc1, calc2, ayrık matematik, veri yapıları, bazı comp mimarisi, hepsi bitti ama her zaman gülünç aptal ve bitkin hissetmekten çok yoruldum.

Sanatımı başkalarıyla paylaşmak ve Game Dev aracılığıyla hikayeler anlatmak istiyorum. Sanat, süreç, başarısızlıklar, başarılar, öğrenme, her yönü hayatta olduğum için beni mutlu ediyor, benim için bir hobiden çok daha fazlası yaratıyor. Teknolojinin yardımıyla çalışmalarıma yeni bir hayat getirmek istiyorum ve CS’nin bunun için gitmenin yolu olduğu söylendi. Ancak teknik sanatçı veya sistem programcısı veya oyun programcısı olmakla bile ilgilenmiyorum. Tasarlamak, yönlendirmek, yazmak, kavramlar yaratmak, sanat ve film ve diyalog eğitimi almak ve sanatçılarla tanışmak ve garip sanat yapmak istiyorum. İyi sanat yaptığımda kalbimi yarıştır.

Çok parçalandım. Bu korkunç ama 2-3 yıl içinde (toplam 7 yıl) bu korkunç ama çok daha istikrarlı ve uygulanabilir dereceye devam etmeli miyim-Birden fazla yoğun STEM A sınıfı SEM ile başa çıkamıyorum. Yoksa sadece sanat peşinde koşmalı, CS’de bir küçük almalı mıyım ve etrafımdaki herkesin başlamak için yapmam gerektiğini söylediklerini takip etmeli ve bunun beni nereye götürdüğünü görmek, ancak tüm “hayat çok kısa” konuşmasını düşünürken kötü bir iş piyasasına girer miyim …