Benim gibi biri için finansal özgürlüğe gerçekçi bir yol var mı?

21m yaşındayım, Toronto’da yaşıyorum ve zihinsel, duygusal ve en önemlisi finansal olarak tamamen sıkışmış hissediyorum.

İşim yok, param yok, beceri yok, yüksek öğrenim ve destek sistemim yok. Kişisel/aile sorunları nedeniyle okulu hiç bitirmemem ve şimdi burada kendi başıma hayatta kalmaya çalışıyorum. Ama her gün tırmanamayacağım bir deliğe daha fazla kayıyormuşum gibi geliyor.

Sayısız emek işine, depoya, bulaşık yıkamaya, temizliğe başvurdum, ancak burada inanılmaz bir şekilde rekabet ediyorlar. Her asgari ücret ilanı için 100’den fazla başvuru sahibi. Ben bizzat özgeçmiş dilerim, çevrimiçi başvuruda bulundum, hatta sıcaklık ajanslarıyla temasa geçtim… hiçbir şey işe yaramadı. Bu noktada, birkaç gün otobüs ücretim bile yok.

Ama işte daha büyük sorun: Kronik yorgunluk ve ciddi sosyal kaygı (geçmiş travmadan) ile de ilgileniyorum. Bu nedenle, ağır fiziksel iş veya insanlarla çok fazla etkileşim gerektiren işler son derece drene, bazen imkansızdır. Tembellik değil, çalışmak istiyorum, ama bedenim ve zihnim sadece “olması gerektiği” gibi işbirliği yapmıyor. Bu, yapabileceğim işlerin listesini daha da kısıtlıyor.

Sormak istiyorum: Benim gibi biri için yoksulluğun pratik bir yolu var mı?

Fiziksel emek, derece veya sürekli insan etkileşimi gerektirmeyen gerçekçi bir şekilde öğrenebilirim (ücretsiz veya ucuz)… ama aslında uzun vadeli kazanmama veya finansal özgürlüğe doğru inşa etmeme yardımcı olabilir?

Mucizeler beklemiyorum, sadece gerçek bir plan istiyorum. Kelimenin tam anlamıyla hiçbir şeyden başlayan, destek ve sınırlı enerji için bir şey için yapılabilir. Şu anda okula geri dönemem çünkü temel yiyecekleri veya kıyafetleri bile karşılayamıyorum. OSAP yaşamak için yeterli değil. Ebeveynler bir seçenek değildir. Yalnızım.

Birçok insanın “ağ” ya da “bağlantılar kurma” diyeceğini biliyorum, ancak sosyal kaygı çoğu günleri imkansız hale getiriyor. Arkadaşım yok. Çemberimde beni hiçbir şeyle “bağlayabilen” insanlar yok. Sık sık merak ediyorum: eğer başka biri tam durumumda olsaydı ama sadece bir arkadaşım olsaydı, hayatları zaten farklı olur mu?

En kötü yanı, sadece zor bir an değil, her kapı kilitli gibi hissettiriyor. Dünyanın devam ettiği gibi ama ben duraklamaya takıldım. Yine de pes etmek istemiyorum. Yavaş olsa bile, bir çıkış yolu olması gerektiğine inanıyorum. Nereden başlayacağımı bilmiyorum.

Bu pozisyonda olsaydınız, kırılmış, yalnız, endişeli ve bitkin olsaydınız, her türlü gelir elde etmeye başlamak için önce ne yapardınız? Bizim gibi insanlar için gerçekten çalışan en erişilebilir beceri, yan koşuşturma veya küçük adım nedir?

Herhangi bir tavsiye, herhangi bir gerçek hikaye, sadece bir yön ipucu bile şu anda her şey anlamına gelir. Çok çalışmaya hazırım, sadece nereye nişan alacağımı bilmem gerekiyor.