Bizim 4 kişilik bir arkadaş grubumuz vardı. Akşamları 8-9 gibi çıkar gece yarısı da evlerimize giderdik, neyse. Bu pandemi olayları çıkmadan önce gerçekleşiyor olay şimdiden belirteyim.
Yine cıkmış ve bir çimene çökmüştük. O gün biraz boş yapıyorduk konuşacak bir konumuz olmadığından. Nasıl olduysa konu aslanlara geldi. Ben de laf olsun torba dolsun diye “Belgeselde duymuştum; aslanlar, günde 50 kez çiftleşirmiş bundan ötürü de yorgun düşerlermiş” dedim. Bir dalyarak da ” Desene, hayatın boyunca bu yorgunluğu tadamayacksın bir insan olarak” dedi ve gülmeye başladı. Ne yapacaktım? Lafı sözde gediğine çakmış mıydı? Altında mı kalacaktım? Aklınca beni küçük düşürmüştü ama hayır! Tam o anda benimle dalga geçen birine ne yapmam gerektiği aklıma gelmişti. Usulca ona “Ne dedin mq sesten duyulmadı” dedim. Ve ondan *şakasını* tekrar etmesini istedim. Bir daha “Hayatın boyunca tadamayacksın bu yorgunlugu” deme fırsatı verdim. Sonra sol gözümü kısıp diğer gözümü normal tuttum. Tabii bunu yaparken de dudağımın sol kısmı da hafif sol/yukarıya gitmişti. Ardından *hımmmmm* dedim ve bunu söylerken de kolları aşağıya bakan parabol grafiğine dönmüştü dudağım. Gözlerimi de hafiften belertmiş kaşlarımı da kaldırmıştım. Espirinin sikkoluğu daha da ortaya çıkmış ve onu kendinden utandırtmıştım.
Hiçbir arkadaşım bu dalyarağın esprisine gülmüyordu. Evet, ben kazanmıştım! Karşımdaki puşt, istediği reaksiyonu alamayınca ve tekrar etmek zorunda bırakılınca deyim yerindeyse yüzü aynı yarrakıma dönmüştü. Zafer benimdi. Evime gittiğimde kafamı yastığıma rahatça koyabilecektim.