Başkalarının lisans veya yüksek lisans diplomasına sahip olduğunu duyduğumda hâlâ sinirlenirim
Tam da Kovid’in beni vurduğu sırada üniversiteye girdim ve bu beni o kadar çok mahvetti ki hiçbir hatamdan ders alamadım. Net bir yönüm yoktu ve yazarlık derecesi için çekim yaptım ancak 2023’te eve dönüp bir yıl boyunca depresyon nedeniyle hastaneye gitmeye ikna oldum. Şimdi 26 yaşındayım, yakında 27 olacağım, yerel yüksekokulumda önlisans diploması almak için çalışıyorum ve ne zaman başkalarının herhangi bir konuda diploması olduğunu duysam, gerçekten sinirleniyorum
Benim de orada olmam gerekiyordu. Lisede her şeyi doğru yaptım ve bulunduğum yere ulaşmak için çok çalıştım, ancak DEHB’m ve Kovid’im yüzünden her şey mahvoldu.
Her seferinde bir ders alıyorum çünkü şu ana kadar başarabildiğim tek şey bu. Derecem açısından daha yavaş olamam. Ve şimdi hayatımın bir lisans eğitimi almaya başlamaması veya bu lanet şeyden tamamen vazgeçmem konusunda bir dönüm noktasındayım
Bu adil değil. Neden onlar bir tane alıyor ve ben de hastaneye gidiyorum? Ben de onlar kadar çalıştım ve her şeyimi kaybettim
Etiketler:
Benzer İçerikler
Gerçekten çalışamıyorum ama aynı zamanda sakatlık da ...
Yani temelde, benim (24E) birkaç engelim var (otizm, DEHB, diskalkuli), A) herhangi bir iş bulmayı bile gerçekten zorlaştırıyor, çünkü bunlar kolaylıkla saklanabileceğim ve hakkında yalan...
Okulu ve üniversiteyi bitirme konusunda ne yapacağımdan g...
Ailem çok kontrolcü. Beni bu sıkı özel okula gönderiyorlar ve beni yalnızca eyaletteki Katolik kolejlerine başvurmaya zorluyorlar. Onlarla daha fazla yaşamak ya da Katolik kolejine gitmek ist...
2026'da Yeniden 20'li Yaşlarda Olsanız Hangi Kar...
Bugün 20'li yaşlarınızda yapay zeka devrimi ve modern endüstriler hakkında bildiklerinizi bilerek yeniden başlıyor olsaydınız, en büyük finansal başarı ve ölçeklenebilirlik için hangi...
Bir kariyer için yaratılmadım
25M, geçen sene üniversiteden ayrıldı. Bilgisayar bilgi sistemlerinde uzmanlaşıyordum ama hiçbiri ilgimi çekmedi ve kendimi o düzeyde bir iş yaparken görmüyorum. Kablolarımda ve çoğu ...
Psikoloji alanında uzmanlaştığıma pişmanım; Hayatıml...
Başlıktan da anlaşılacağı gibi, psikoloji alanında uzmanlaştığıma pişmanım. 2018'den beri psikoloji alanında lisans diplomam var ve bunun bana sonu olmayan işler vermekten başka hiçbi...
24 yaşında hayata yeniden başlıyorum, ne yapmak istediğ...
Ben Toronto, Kanada'da yaşayan 24 yaşında bir adamım. Bir HVAC şirketinde birinci sınıf çırağıyım ve burada 6 ay geçirdikten sonra bunun benim için doğru kariyer olduğunu düşünmüyo...
26 ay, CS mezunu, 15 aydır işsiz ve ölmek istiyor
Tamam, yarı zamanlı perakende satışta çalışıyorum bu yüzden başlık tamamen doğru değil. Ancak bu işin bir genç için olması da olabilir. CS derecem var ve bunca zamandır işe başlam...
Berbat olmayan bir hayat yaratmak için hayatta yapılacak b...
Hayat bok gibi sıkıcı. Hayatımızın neredeyse her günü çalışıyoruz, sonra hafta sonları ne yapıyoruz, bir iki dükkana mı gidiyoruz? Kurumsal Amerika'dan ve bir şeyler satın almaktan y...
Biraz kariyer tavsiyesine ihtiyacım var. Ne yapmak istediğ...
TL;DR: 22 yaşındayım ve kaygı, depresyon ve kendinden şüphe duyma nedeniyle birçok kez bölüm değiştirdim. Bir CIS → CS rotası planladım, ancak matematik büyük bir mücadele. İşletme...
27 yaşındayım ve kendimi kaybolmuş hissediyorum — bir ...
27 yaşındayım ve açıkçası hayatımda ne yaptığım hakkında hiçbir fikrim yok. Hâlâ ailemle yaşıyorum (yakında taşınmayı umuyorum) ve son birkaç yıldır dadı olarak çalışıyoru...

There comes a point when you need to stop feeling sorry for yourself and just focus on your goal. You can be 30 with a bachelor’s degree or you can be 30 without a bachelor’s degree. I fucked up my past too and hated seeing others successful as well. But it got to the point where I realized I can feel sorry for myself and wallow in my depression, or I can get my shit together. You’ll never get those years back. But no point in making the current present more miserable.
COVID-19 didn’t happen just for you, so stop 🛑 blaming yourself and keep studying 📚. Of course it will take you forever to get there if you are taking just one class versus someone who is taking 3-5 classes per semester. But, you will get there one day.
I’m sorry life hasn’t worked out how you thought it would. I don’t think you are alone in this. So many people’s lives are never going to be the same post COVID. Life doesn’t reward hard work. Fact!! Life isn’t fair. Fact! Pace yourself. I’m guessing you need more self care if you are still being hard on yourself. Judging yourself against others will always cause misery. You are the only you there is. Every cell in your body loves you.
You can handle the discomfort. It’s temporary.
You are making it through a new challenge in life. Congratulations, You are levelling up.
You can always be happy for others on their journey, without judging yourself. More than one thing can be true at once.
Talk about yourself as “You” instead of “I”.
* ” YOU didn’t get a degree then, but YOU are going to get it now. ”
* ” YOU have the gift of seeing the world different, YOU were made to change it! ”
* ” YOU got this! “
Why be angry? Just do what you need to accomplish what you want. If that doesn’t work out, don’t punch the ground, just do the next thing that seems promising. Life is in motion.
‘Your choices are half chance. So are everybody else’s.’ Generally speaking, everyone faces struggles and setbacks. Being unnecessarily resentful only hurts you. That’s a pretty crappy and limiting life view. You don’t know what others have been through – maybe they got their degrees while facing greater adversity.
All you can do is work about yourself and work towards what you want in life.
You might as well apply to McDonald’s to be Ronald McDonald’s substitute because that writing degree isn’t going to take you very far
Comparison is the thief of joy. Do you, boo.
Covid affected everyone in a way or another, some are dead, some gotten thrice and survived and some dodged like a pro. Careers crashed, half families gone and yet some made a killing. For me my business belly floated. So you are not the only one. But the difference is how are we going to face it, turn it around and move on. For me, it was a great opportunity to cash out that very brick and mortar business, launch an entirely remote design business, tidy up my retirement port folio and semi-retire at 45.
Like they say, there are two characters in the chinese word for crisis… risk+opportunity.
Only you can decide for yourself what they are.
OP, it’s okay as everybody has a different path.
All you can do is be the best you.
We all have some kind of adversity to overcome, i know I did.
What Steve talks about is what I had to learn in order for my life to get better
https://youtu.be/bL3MkE2NzoY?si=r4IRtTeYvXwrZLli
Be angry, but get your degree aswell