Asla isminizin anlamına bakmayın.

1986 yılında bin bir zorluklarla dünyaya geldim. Babam selanik göçmeni kuru temizlemeci Osman, annem ermeni kökenli Meryem lisede felsefe hocası. Küçüklüğümden beri ismim nedeniyle zorbalık gördüm ve hocalar ismimi hiçbir zaman doğru yazamadı. Kendi ismimi doğru yazabilmem 1996yı buldu. Babam bu ismin antik yunancada asil bir isim olduğunu söylerdi hep, kendimi böyle avuturdum.

Gel zaman, git zaman internet ortaya çıktı. O sıralar ortaokula gidiyordum, internetteki tek işim şarkı sözlerine bakmak oluyordu. Bir gün bahtsız kafama dank etti. Neden ismimin anlamına bakmıyordum? Çevirmeli ağ bağlantısını kendi başıma kurmayı öğrendiğim ilk gün ismimin anlamına baktım. Hayatımdaki en büyük tramvayı işte o zaman yaşadım. İsmimin asaletle, kadim antik yunan bilgileri ile alakası yokmuş. Trikloroetilen, bir endüstriyel solventmiş. Bunu ilk öğrendiğimde içimde büyük bir acı hissettim. Öyle bir andı ki, buna "psödo akut myokard enfarktüsü" ismini veriyorum.

Ucube herif, orospu karı. Bana neden kimyasal ismi koyup hayatım boyunca bunun asil bir isim olduÄŸunu söyleyerek benimle alay ettiniz? Ä°nsan evladına trikloroetilen ismini koyar mı? Akla fikre zarar. Bunca yıl gördüğüm zorbalığın haddi hesabı yok. Ä°smimin anlamını öğrendikten birkaç yıl sonra trikloroetilenin kuru temizlemede kullanılmış olduÄŸunu kürtçe Vikipediden keÅŸfettim. O an yeni bir travma oldu : babam bana zamanında kullandığı kimyasalın ismini vermiÅŸ… Gözlerim yaÅŸlarla dolu, ellerim titreye titreye babamın yanına gitmiÅŸtim o gün annem de bana lise için defter almaya gitmiÅŸti. Hiçbir ÅŸey demeden ucube babamın kafasına yumruÄŸu çaktım. Darbenin etkisi ile odanın öbür tarafına uçtu ve kafasını duvara vurdu. Nöbet geçirmeye baÅŸlamıştı ve aÄŸzından köpükler çıkıyordu… Babamın sakladığı birikimlerini hızla cebime doldurdum. Korkudan hızla babamın banyo terliklerini giyip evden koÅŸarak kaçtım. Geceyi rastgele bir apartmanın bodrum katında TC kimliÄŸimdeki "Trikloroetilen" yazısına bakıp aÄŸlayarak geçirdim.

Orospu çocuÄŸu akıl hastası herif. Bütün hayatımı doÄŸduÄŸum an mahvetmiÅŸ. O geceden sonra 1 hafta boyunca her gün evden daha uzaÄŸa giderek geçirdim. Hayatım bitmiÅŸti, babam büyük ihtimalle o an bir yoÄŸun bakımda aÄŸzında hortumla, götü bezli duruyordur diye düşündüm. Annemin de onun yanında aÄŸladığını hayal ediyordum. Åžehirden çıkmış rastgele bir köyün kahvesinde oralet içiyordum, radyoda zeki Müren çalıyordu. "Trikloroetilen ha? Ä°nsan düşmanına böyle isim koymaz orospu çocuÄŸu ucube herif" diye sayıklarken kahvenin kapısı açıldı. Önümde 100 yaşına merdiven dayamış yunan büyükdedem Yorgo duruyordu. Elindeki aile yadigarı av tüfeÄŸini bana doÄŸrulttu. Gözleri öfkeden kan çanağına dönmüş hâlde, aÄŸzından tek bir kelime çıktı…

"Katil."

Ellerim titriyordu, sesim çıkmıyordu. Ne yaptım ben? Sırf bir isim için babamı mı katletmiÅŸtim? Sonradan öğrenecektim ki babamı bulan annem o gün kendisini asmıştı ve intihar notunda babamın ölümü için kendisini sorumlu tutmuÅŸtu… Büyükdedem o kahvede bana tüfek tutarken reel bir akut myokard enfarktüsü geçirerek öldü. Olaylar silsilesi esnasında reÅŸit olmadığım için devlet tarafından Ä°stanbulda ermeni teyzemin yanına gönderildim.

Koyacağın ismi sikeyim.