Annem anime figürlerimi ve vücut yastığımı aramaya devam ediyor ‘kız arkadaşlarım’

Temelde başlığın söylediği şey. Birkaç müstehcen anime figürüne sahibim ve bazı basit sevimli olanlar da (yedi figür gibi) son zamanlarda en sevdiğim görsel romandan ‘waifu’umdan ucuz bir dakimakura aldım. Annem bu malları ‘kız arkadaşlarım’ deme alışkanlığını aldı. Onu satın aldıktan sonra ‘kız arkadaşımı’ yıkamaya koymam gerekip gerekmediğini sormak gibi, nakliye işlemi ona kimyasallar veya toz alabilirdi. Ya da yeni ‘kız arkadaşlarımın’ odamda nasıl olduğunu sormak.

Dostum çok acımasız hissediyorum ama dürüst olmak gerekirse, muhtemelen hayatımın geri kalanında böyle olacak ve sanırım kabul etmesi iyi. Gerçekten gerçekten olduğu gibi çizimlere ilgi duyuyorum. Sadece bu mide kelebeğinin çizimlere olan romantik sevgisini hissettim. Sadece anime bile değil- biraz kadınsı herhangi bir çizgi film. Sadece bir kadın aura idk olması gerektiği gibi, güzel ve canavardan MILF çaydanlıktan hoşlandım. Gerçek kadınların ya da başka bir şey için bir yedek bile değil, onları seviyorum çünkü gerçek değiller, çünkü var değiller ve gerçekte hiçbir şey gibi davranmıyorlar ve ana hatları var.

Romantik olarak kadınlarla ilgilenmeye çalıştım- gerçekten sahip olduğum gibi denedim. Belki de romantik bir şekilde geç bir çiçek açıyorum, ama gerçekten hiç romantik bir aşk geçirmedim. Çekici görünüyorlar ve fiziksel olarak IRL kadınlarına, özellikle de 30’ların 50’lerindeki kadınlara ilgi duyuyorum, ama hiçbir şey hissetmiyorum. Bu sadece hiçbirini bilmemekle ilgili bir şey değil- Hayatım boyunca sadece kadınlar/kızlarla arkadaşım (aslında 18 yaşında bir kadınım, aslında) onları ne kadar çok tanıyorum, her zamanki gibi çıkmayı hayal edemediğimi fark ediyorum. Hangout yapmak eğlenceli, ama onlarla tüm romantizm bok mu? İmkansız, kelimenin tam anlamıyla. Kendini duvar kağıdım olarak koyan bir kız tanıyordum ve onu 2d karıma geri değiştirdim ve bana ‘Önünüzde gerçek bir tane olduğunda neden o anime kızla ilgileniyorsun?’ Dedi. 💔 Beni biraz kaybeden yapsa bile.

Bu yüzden hayatımın belirli bir noktasında, muhtemelen sadece çizgi filmlere olan romantik aşk hissedeceğimi fark ettim. Muhtemelen bir kral yatağında 20 Dakimakuras ile yaşlanacağım ve cenazemde kimseye sahip olmayacağım ama akrabalarım, çocuk yok, hiçbir şey yok. Belki bazıları kendimi çizeceğim, hayatı paylaşmak için kendi 2d aşkımı inşa edeceğim. O zamana kadar 68 yaşındayken çok daha ürkütücü olacak ama sorun değil. Sanırım annem bu gerçeği kabul etti, bence sahip olduğu iyi bir şey. Bir hayat kötü bir hayat değildir.