36 Ebeveynlerle yaşa hiç çocukla evlenmez.

Yetişkin hayatımın çoğunluğu farklı Kolordu’daki satış işleriyle dolu. 110 bin temel maaştan 50 bin temel maaşa kadar her yerde yaptım. Asla hiçbir şey satmadı. İşten işe giriyorum ve kesinlikle perişanım. Yaklaşık 35 bin borç topladıktan sonra üniversiteden ayrıldı. Hayatımla gerçekten ne yapmak istediğimi bilmiyorum. İnsanlarla çok iyiyim ve insanları güldürmede gerçekten iyiyim, bu yüzden gerçekten iyi röportaj yapıyorum ve asla kalifiye olmadığım bu işleri alıyorum. Şu anda vergilerden yaklaşık 50 bin’e gelen yılda 70 bin yapıyorum. Paradan korkunçum. Neredeyse yeterince tasarruf etmiyorum. Bu noktaya yaptığım her şeyden pişmanım.

Kendimi çok kaybolmuş hissediyorum ve şu anda kendi evleri ve çocukları olan diğer arkadaşlarımın arkasında. Onları gerçekten kıskandığımda izlemek ve neşeli olmak zor.

Zamanında 18 yaşında bana geri dönebilirsem. Tesisatçı olurdum ya da ellerimle bir şeyler yapardım. Korkarım şimdi yapamayacak kadar yaşlıyım. Ya da belki korkuyorum. Her iki durumda da işimi bırakmayı ve bu yoldan aşağı inmeyi düşünüyorum.

Bu gönderinin mantıklı olup olmadığından emin değilim ya da sadece havalandırmam gerekiyorsa .. ama .. benim tavsiyem –

1. Bir iş/kariyer yapma insanlar size harika olacağınızı söylüyor. Her saniyesinden nefret ediyorum. Büyük para kazanırken bile nefret ettim. Hepsi sahte ve tatmin edici değildi.

2. Benim gibi olma ve sert bir değişimden korkma. Bu yalanı yaşadım ve bir şeyler/başka bir şey yapmak istiyorum.

3. Üniversite bir aldatmaca. Gelişmiş bir derece veya son derece teknik bir şey almadığınız sürece. Asla bir işletme derecesi kullanmayacaksınız. Ayrıca söz konusu Uni’den gerçek bir mezuniyeti asla kontrol etmiyorlar. (en azından satış dünyasında) (teknoloji)

4. Herhangi bir tavsiye büyük ölçüde memnuniyetle karşılanır. Çok üzgünüm.