Merhaba arkadaşlar ismin Erdem 15 yaşında genç bir kardeşinizim.
Ergenlik döneminde olmamın verdiği etki ile her daim azgın birisiyim. arkadaş ortamında, sosyal hayatta, insan içinde. Bundan kaçış yok ve tek çözüm heryerde 31 çekmek.
Günlerden birgün gene azgınlığım başgösterdi ve 31 çekmek için odanın kapısını kapadım, babam kapının kapanma sesini duyar duymaz odaya koştu ve daha hiçbirşey yapmadan kapıyı açtı, ben ise yeni bir karar aldım ve kapıyı açık tutacak o şekilde 31 çekecektim.
Babam içeride televizyonu kısık sesle izliyordu buraya yönelirse ayak sesini duyar ve bırakırım dedim kendi içimden, daha sonra başladım çekmeye. 1 dakika geçti, 2 dakika geçti bişey yok.
Ve artık daha rahattım iyice mayhoş şekilde çekmeye başladım ve ortamda herşey çok güzeldi, ardından çok küçük bir ayak sesi duydum ve hemen yarrağımı kilodun içine soktum.
Kendi içimden ulan çok iyi yaptım babamda oradan geçerken yapmadığını görür mahçup olur diye bekledim içimden, sonra koridora bakmak için kafamı çevirince koridoru göremedim, morbit obez olan birine ait aşırı büyük bir göbekten başka bişey yoktu ve kafamı kaldırınca ebu bekir el bağdadi tipli bir adam görmüştüm. Bu adam babamdı.
Görür görmez yumruğu yemem bir oldu, ayağa kalktım ve aldığım 8 senelik muay thai, 13 senelik bıldırcın sikme, 6 sene ormanda tek yaşama, 4 senelik yoğun amelelik, 9 sene 57 numara ayak yalama, 2 senelik tecrite bağlı gelişen yoğun psikopati ve 7 sene fil hortumu sikme derslerini almam sayesinde attığım tek yumruk ile babamı bayılttım, artık işler çok zordu net olarak evden atılacak ve geri kalan hayatımı sokakta yaşayacaktım önümde çok uzun bir süreç vardı.
Evden aldığım Deniz Gezmiş montu ile sokaklarda bir hayata atıldım, 120 kilo olan her gün 31 çeken ben artık hayatın kötü yanından dolayı 70 kiloydum ve 31 çekmek aylarca aklımın ucundan geçmedi, öyle bir hale geldimki taksimde sokaklarda yatan suriyeli çocuk diye haberim falan çıkmıştı bir ara, neyse işte ben yine taksime turist gelen ruslardan mal çalarken bir gün bir çocuğun iphone 14 ünü almıştım haberimde yoktu, az medyada gezmek istedim bakalım dolar kuru ne olmuş diye(sanki benim için ne önemi var aq açlıktan buraya gelen çeçenlerin ayak kirini yiyodum) ve o ara gözüme bir kayıp haberi çarptı, evden kaçan çocuk 2 senedir bulunamıyor diye.
Beynim zonk etti bir anda kim olduğumu hatırladım ve eve dönmeye karar verdim, eve gittiğimde ise beni terörist sanıp polisi aradılar ve polis bana 3 kurşun attı. Tabi her gün bar sahiplerinden kadınları taciz ettiğim için yumruk yemekten dolayı çelikten sert olmuştum kurşun bi sikim etmedi.
Şuan hastaneden yazıyorum 31 çekmeyin.