27 ve Kayıp

Neyin işe yaramadığını belirleyerek başlayacağım. Lise boyunca hemşire/ebe olmak istedim. Üniversite için ikili kayıt yaptım, bu yüzden liseyi bitirdiğimde ilk iştirakçilerimi ve önkoşulları yoldan çıkardım ve hemşirelik programı yüzünden seçtiğim bir devlet okulunda ilk dönem hemşirelik derslerine başladım. İnsan beslenmesine 30 dakika, nefret ettiğimi fark ettim. Farmakolojiden nefret ettim. Hemşirelik temellerinden nefret ettim. Kimyadan nefret ettim. En kısa zamanda kaçışa ihtiyacım vardı.

Analitik bir zihne sahip olmak ve hala anatomiyle ilgilenen, adli bir antropolog ya da ben olabileceğimi düşünerek adli tıpa geçtim. İhtiyacım olan her matematik dersini flört ettim ve kimyada çok kötüyüm, bu yüzden okulu bırakmaya ve ticaret okuluna gitmeye karar verdim. Mumyalama/cenaze hizmeti için. Matematik ve kimyada kötü olmasına rağmen, tam bir zihinsel bozulma yapmadan önce ikinci Ortaklar derecemi aldım ve çok kısa bir süre boyunca sahada çalıştım (ilaçların kötü karışımı, psikoza neden olan oral doğum kontrolü, iş yerinde sürdürülen sırt yaralanması, aktif madde kötüye kullanımı ve intihar için bir sınıf arkadaşı kaybettim)

Altı ay boyunca yatakta yattım sonra bir restoranda bir iş buldum. Orada iki yıl boyunca yönetici yöneticisiydim ve yeterince iyi beğendim, ancak yöneticim sarhoş bir sürüş kazasında öldürüldü ve mürettebatın yarısını yerini almak için adım atması gerektiği konusunda anlaşmazlıklar nedeniyle kaybettik. Perakende geçtim. Üç yıl boyunca Lowe’s’ta bir mağazacılık kurşunuydum. İyiydi, ama ev hayatım, tatmin edici olmayan işler ve daha fazla para kazanması gerektiğinden sefil olmaya başladım.

Son işim poliklinik sağlığı kliniğindeydi. Harika bir yöneticim vardı ve bir yıldır oradaydım. İşim hakkında bir bok verdim, hastalarımı sevdim ve ücret korkunç değildi. Yukarıdan baskı aşağı indi. Teşvik olmadan daha fazla çalışma ve saat ve üst yönetimin hastalara karşı olduğu düşmanlık tutumu beni şu anda bulunduğum yere götürdü. Düşman bir çalışma ortamı olduğunu söyleyecek kadar ileri gitmezdim ama kesinlikle beni boşaltmaya başlamıştı. Sadece ofis politikası için her gün işe gitmeye devam ettim.

Birkaç ay işsizdim ve şimdi iki yarı zamanlı perakende işini bir araya getiriyorum. Hiç şanssız tıbbi alım, kayıt, sigorta doğrulaması, koleksiyonlar vb. Hala bu tür işlere sadece pozisyonun güvenliği ve sigorta fırsatı için başvuruyorum.

Ne yapmalıyım ??

Beceriler: Son derece organize oldum ve bir ofis çalıştırabilirim. Ödenecek/alacaklar, faturalandırma, devredme, denetimler için hazırlanma, yerleşik, offtaging, envanter, hasta alımı, HIPAA uyumluluğu, yüz yüze bakımı ile çok fazla deneyim, adını taşıyacaksınız. Pantolonları hemen hemen herkesten çekebilirim, telefon görgü kuralları alabilirim ve birisinin bana öğretmek için zaman ayırmasını sağladığım her şeyi nasıl yapacağımı öğrenebilirim. Anında bir şey öğrenebilir ve onunla yuvarlayabilirim. Ayrıca bir ticaret becerim var, ancak gün içinde kaza ve yanımın zamanlamasından kaynaklanmadığım KY’de tam olarak lisanslanmalıyım. Zor ve yas tutan insanlarla konuşmak, probate mahkemesi, ölüm sertifikaları için devlet varlıklarıyla iletişim kurmak, etkinlik planlaması, askeri ve sivil cenaze prosedürüne aşinalık, cenaze yasası ve gerçek mumyalama deneyimi vb. Orada çalışırken kremat yaptım, lisans sadece gösteri için değildi.

Aynı anda bin yaşında ve bir çocuğum gibi hissediyorum. Beni kaybeden gibi hissettirmeyen bir şey aramaya başlamam gerektiğini bilen var mı?

Düzenleme: KY’de lisanslı bir cenaze müdürü ve mumgalör olmak için eyalet kurullarını almak binlerce dolara mal olabilir, bu da sahada bir iş bulacağımı garanti etmeden. Sadece bahisleri açıklığa kavuşturmak istedim.