26 yaşında, kayıp, meteliksiz, depresyonda… ve yemek pişirmenin yolunu bulmaya çalışıyor

Herkese merhaba,

26 yaşındayım, üniversiteden ayrıldım ve dürüst olmak gerekirse hayat yıllardır berbattı. Uzun zamandır depresyondayım, sürekli bir stres, belirsizlik döngüsü içinde sıkışıp kaldım ve sanki herkesin gerisinde kalıyormuşum gibi hissediyorum.

GeliÅŸmekte olan bir ülkede yaşıyorum, bu da iÅŸleri daha da zorlaÅŸtırıyor, fırsatlar az, maaÅŸlar düşük ve “sadece istikrarlı bir iÅŸ bulma” baskısı her yerde. Ne yaparsanız yapın akıntıya karşı yüzüyormuÅŸsunuz gibi.

Son zamanlarda risk almaya karar verdim ve bir şef akademisine kaydoldum. En kötü günlerimde bile beni hayatta hissettiren tek şey yemek yapmak oldu. Ancak seçeneklerin sınırlı olduğu bir yerde, diplomasız olarak 26 yaşında başlamak çok korkutucu.

Bu yolun bana bir amaç bulmamda, bağımsızlığımı kazanmamda ve hatta belki tekrar mutlu olmamda yardımcı olacağını umuyorum. Ancak baÅŸarısız olma, para israf etme ve “çok geç” hissetme korkusu çok gerçektir.

Burada benzer bir durumda olan biri varsa – 20’li yaÅŸlarda, kaybolmuÅŸ, yeniden baÅŸlayan, hayat sana karşıyken yeni bir tutkunun peÅŸinde koÅŸan biri varsa, hikayeni duymayı gerçekten çok isterim. Nasıl atlattınız? Bu kadar zor bir yerde yolunuzu bulmaya nasıl baÅŸladınız?