22m, uni’den ayrıldı, kalbi kırıldı ve motivasyon bulmak için mücadele ediyor

Burada dürüst olacağım: Çalışmalarım için yurtdışına taşındığımda, bir dönemden sonra, kendimi dinlememekten, arkadaşlarımı dinlemeden ayrıldım. Büyükelçi olarak bir iş buldu ve bundan oldukça iyi bir deneyim kazandı, ama çoğunlukla bunu yapıyorum, böylece bağımsız olabilirim ve hayatımı kendim için alabilirim. Yıl buçuktan sonra, ailemin talebi ve kötü konut durumu nedeniyle ülkeme geri döndüm. Bir yıl boyunca evdeyken, kız arkadaşımla bir gelecek inşa etmeye çalıştım, sonunda başka bir ülkeye birlikte taşınmayı kabul ettim ve daha sonra bir uçağa gitmeden bir gün sonra bir gün metin yoluyla biten ilişki. Ne olursa olsun o uçağı aldım ve hayat bir otopilot gibi geliyor

Bir emlak ajansında bir teklifim var, ancak en azından bu ay için işlerken ve ayarladıkları için bu kesin değil. Geri kalan günlerimin şehrin etrafında dolaşıyor, kendi kendine yansıtma meditasyonları, işlerin yanlış gittiği geçmişime bakıyor. Kendime özgünlük eksikliğim ve yapmak istediğim şeyi yapmıyorum, kendimden ziyade arkadaşlarımı / ailemi dinliyor ve diğer insanlarda güvenlik / sıcaklık arıyor. Bundan önce ikinci derece yanıklar yaşadığım ve ilk tura katılamadığım için Uni için 2. tur başvurusu imzalaması nedeniyle üniversitemden reddedildim.

Dünyam baş aşağı döndü, kendimi hayal kırıklığına uğrattığımı, hayatımı yaşamadığımı ve güvenlik ağını diğer insanlara koyduğumu biliyorum. Bu umutsuzluk duvarını yıkmanın bir yolunu arıyorum, çünkü sadece fırsatı bekliyormuşum gibi hissediyorum, takılıp hiçbir şey yapmıyor.

Bu duygunun yakında sona ereceğini umuyorum ve ben tekrar tempoyu alacağım. Herhangi bir eleştiri / canlandırıcı manzaraya açıktır, çok teşekkürler!