21, iş deneyimi yok, lise diploması yok, ehliyet yok. Şimdi kendimi bir kavşakta buluyorum ama pişmiş olabilirim

Temelde baÅŸlık. Covid sırasında okulu bıraktım ve o zamandan beri ailesiyle yaşıyorum. Bir iÅŸ bulmaya çalıştım, ama bu diploma olmadan zor olduÄŸunu biliyorsun. Ve evet, bu geçen yıllarda okulda olmalıydım ya da GED’im için okumalıydım ya da lisansımı denemeliydim, bunu biliyorum. Sebeplerim ve mazeretlerim var ama bilmeniz gereken tek ÅŸey bunlardan hiçbirine sahip olmadığım.

Son zamanlarda, çok paraya geldim (hiçbir şeyim olmadan). Ayrıntılar önemli değil, sadece çılgın bir miktar olmadığını biliyorum, ancak hayat değiştiren ve bir süre beni ayakta tutmak yeterli.

Bahsettiğim kavşaklar bu; Gerçekten, umutsuzca dışarı çıkıp kendi başıma, aileden uzakta olmak istiyorum. Eminim bazılarınız onları sevseniz bile akrabalarıyla yaşamanın ne kadar boğulabileceğini biliyorsunuz ve gerçekten dışarı çıkmak istiyorum. Ama bunu halledecek şekilde donatılmış mıyım? Mesela, hangi ev sahibi beni onaylar ya da kira sözleşmesi imzalamam için bana güvenir? Veya bu nedenle, bir işte işe alım yöneticisi?

Seçtiğim yer, eğer hareket edecek olsaydım, tanıdığım herkesten bin kilometre uzakta büyük bir şehir olurdu, çünkü kapsamlı bir toplu taşıma sistemine ev sahipliği yapıyor (ehliyet yok, hatırlama yok) ve muhtemelen iyi bir iş fırsatına sahipti (asgari ücret, elbette, bir topluluk kolejinin yanı sıra küçük bir şansa sahip olduğum tek yer olduğunu biliyorum. Yani, teorik olarak hayatımı orada sıralayabilirim. Ancak, aynı zamanda nispeten pahalıdır. Beni bir süre tutacak kadar var, evet, ama kesinlikle sonsuza dek değil. ASAP iş bulmam gerekirdi, bu da söylenenden daha kolay, özellikle de deneyim eksikliğimle.

Aileyle birlikte kalacak olsaydım, son zamanlarda bazı fırsatlar sunuldu. Dürüst olmak gerekirse, sahip olmak güzel bir şey olacak ehliyetim ve istersem çevrimiçi okulda yardım alırdım, ama aynı zamanda bir uyarı da var; Fatura ödemeye başlamam gerekecek. Sanırım bu adil olmaktan daha fazlası, çünkü yıllardır onlarla kira kiraladığım için ve paraya sahip olduğum için yardım etmek mantıklı. Ama kafamda da devam eden bir düşünce var, eğer şimdi bir yerde yaşamak için para ödeyeceksem, kendi başıma olmayı tercih ederim. Şimdi çok kırsal yaşıyoruz, bu bir iş bulmak için mücadele etmemin nedenlerinden biri, bu yüzden bir şehre taşınmak çok cazip. Şu anda temelde hayatımla yapabileceğim hiçbir şey yok çünkü hiçbir şey yürüme mesafesinde değil ve arabam yok.

Yani, bu benim ikilemim. Kalın ve param yavaş ama istikrarlı bir şekilde, yine de ihtiyacım olan yardımın (bazılarını) alırken (biraz) çok hızlı bir şekilde parayı boşaltıyor, ancak bana yardımcı olacak daha fazla kaynağa sahip.

Ayrıca, aileden hiç yaşamamış biri için hayal edebileceğiniz gibi, ayrılma düşüncesi konusunda da çok endişeliyim. Bunu halledebileceğimi düşünüyorum, şu anda korkunç olan ilk sıçramayı alıyor. Burada mutsuz kalma düşüncesini tartmak ve yalnız yaşamak için bilinmeyen bir deneyim bana ulaşmaktır.

Herhangi bir rehberlik veya düşünce takdir edilmektedir, bu kendi başıma karar vermeye çalışan çok stresli birkaç gün olmuştur. Tüm bu yazıyı okursanız, teşekkür ederim !!

(Konumum Kanada, BTW)