Tasarım yapmaktan nefret ediyorum. Takip ettiğimden nefret ediyorum.

22F – 4 yıllık tasarım incelendi

3D modellemeden grafik tasarıma, UX UI tasarımına kadar her şeyi yaptı. Yapabileceğim tüm seçenekleri araştırdım. Prototipledim, modelledim, posterler yaptım, baskılar, animasyonlu, resimli, temelde ellerimi yapabileceğim her şeye koydum. Çünkü tasarımcı olduğuma inandım.

Hayatım boyunca asla daha yanmış ve yersiz hissettim. Nefret ettim.

Sürekli fikir üretimi, beyin fırtınası, bir PowerPoint, çizim, eskiz gibi basit şeyler için bile düzenleri bulmaya çalışıyor. Bir zamanlar sevdiğim şeyin düşmanı oldum.

Büyüyen yaratıcı çocuktum. Bir sürü deneme yaptı, sanat, renk. Hayatım asla siyah beyaz değildi.

Şu anda çok kayboldum. Grafik tasarım ve UX UI tasarımında staj yaptım ve üniversitedeki 4 yılım gruplarla tasarım projeleri yapmak beni çok yaktı ve beni bir şey bıraktı: Bu yol benim için değil. Hiçbir şey kovalamadım gibi hissediyorum ve beni gözyaşları içinde bırakan bir kariyer kaldı.

Son zamanlarda pazarlama alanında tasarımdan uzaklaşmayı ve içerik, kopya veya pazarlama operasyonlarına geçeceğimi umduğum bir iş buldum. Ama ne yazık ki – beni “tasarım desteği” olmak ve nefret ettiğim şeyleri yapmak için bir köşeye ittiler. All.over.ain

Bu yüzden beni hayatta tutacak destek, tavsiye veya herhangi bir şey arıyorum. Bunun için intihar ediyorum. Kulağa dramatik geliyor ama yıllar ve yıllarca bu tasarım söyleniyor, bunu değiştiren, bunu değiştiren tasarım. Sadece yönetimin boktan tasarım toplama ve size “eleştirel tasarım” deme ile sona eren buluşma

Tasarım benim için değil. Bu kariyer insanların parçalanması için tasarlanmıştır. Bu nasıl sürdürülebilir? Herkes eğlenmekten pay alırken öğle yemeği molaları sırasında tasarım yapan tek kişi benim.

Convos için zamanım bile yok. Hayatımın ne olduğundan nefret ediyorum.

Buradan nereye gideceğimi bilmiyorum.