Ağustos 19, 2025
Hayatımın son on yılını boşa harcadım, şimdi çok çalıştıktan sonra düşük ücretli kariyerde, yaşlı hissediyorum ve zaman kaybı
28 yaşındayım ve hayatın herhangi bir yönünü hiç yaşamadığımı hissediyorum. Gerçekten çıkma, arkadaşlar zor çünkü her dört yılda bir hareket ettim ve şimdi düşük ücretli olmayan bir kariyer için on yıllık bir strese bakıyorum.
Bu düşünce sürecinin zehirli olduğunu biliyorum ama bunun üstesinden gelemiyorum. Yolumdaki diğerleri çok daha kazançlı alanlar seçti ve ilk seçtiğimde ne kadar saf ve aptal olduğuma bakıyorum. Her gün pişmanlıkla yaşıyorum ve işimden korkuyorum. Beni son derece olumsuz yapıyor ve bu yüzden etrafta olmak için korkunç bir insan yapıyor.
Bunu nasıl aşacağımı bilmiyorum. Bu boktan eşek sonucunu takip ederek lanet hayatımın çok fazla israfını nasıl uzlaştıracağımı bilmiyorum ve şimdi hayat beni geçti.
HS’mden hepsi teknoloji, finans, 21 yaşında maaşımdan daha fazlasını yapan ve şimdi multimilyoner olan insanları görüyorum. Ayrıca harika çeşitli şehirlerde yaşıyorlardı, maalesef 17 yaşında taahhüt ettiğim okullara sıkışmıştım. Hayatımla en aptalca seçimler yapmak için çok aptal hissediyorum. Sadece hayatım bitmiş gibi geliyor.
Etiketler:
I was in your exact mindset last year. I chose a degree that doesn’t earn shit with a bachelors. Don’t be so hard on yourself. Don’t dwell on what you could’ve/should’ve done. Start thinking about what interests you and what lifestyle you’d like.
Let go of the typical definition of “success”. Focus on watering your own grass and forget what others your age are doing. Take a social media break if you can’t stop comparing yourself.
Don’t rush the process either. It took me some time to decide but now I’m about to take the leap and change my career. All you can do is try things out and cross them off the list. Eventually you’ll find something. Please give yourself grace. Focus on taking action and be patient with yourself
So find something that pays better. 28 is young.
What are you studying?
Meanwhile I’m entering my 20s (I’m 20 rn). It’s like you’re clocking out, and I’m clocking into my shift, the job being the 20s decade, where ‘everything is meant to happen’, but it being a terrible simulation for us.
I committed to things simply due to them being shortcuts for me. Never expanding out, and then realising the problem not doing so, years later. For example, I knew my degree of CS was not looking good and I’m likely not going to enjoy it after my gap year, but I still decided to stick with it simply due to it being most familiar to me (studied it in HS) and wanting to do its degree for so long. I was too scared or lazy to switch suddenly. Now I’m sunken and doing this. Though I still really want that piece of paper, overall it hasn’t been a pleasure, and ultimately I can’t help but wonder if I’ll ever make a terrible decision like that again in my life. And how damaging it may become for me.
Delete social media and stop focusing on other people’s portrayed “success” and “happiness”. Focus on YOU and what you want to do moving forward. Other people don’t care as much as you think they do about where you’re at/ what you’re doing/ how much money you make.
Bye. You’re 28, you are so young and still have a full life ahead to reach your potential and do better for yourself 🩷