30 yaşına girdiğinizde seçenek olmadan ne yaparsınız?
Beni mutlu etmek için ne yapabileceğimi bilmediğim noktaya kadar ciddi depresyonum var. Biraz tasarruf ettim, ama bir bakkalda yarı zamanlı çalışıyorum, ailemle birlikte yaşıyorum, yaşam becerileri yok, arkadaş yok, araba yok, sürüş bana çok fazla endişe veriyor.
Hangi adımın atılacağını bilmiyorum çünkü başlamak için çok geride olduğumu hissediyor. Şehirdeki bir dairede yaşamanın tipik genç yetişkin hayatına sahip olduğunu, her zaman yapacak bir şeylerle çıktığını hayal ediyorum. Ama yapabildiğimi bilmiyorum.
Etiketler:
Benzer İçerikler
Kariyer tavsiyesi
28 Yo Erkek, elimizde 2 iş teklifim var, biri iyi ödüyor ama iş beni sefil hale getiriyor (daha önce bu alanı denedim) ve ikincisi daha az ödeme yapıyor ama çok tutkulu olduğum bir şey mi (...
32, işsiz, banka işlerine hazırlandı ve artık zaman kay...
Hey 32 yaşındayım, şu anda birçok hükümet sınavına hazırlandığımda ancak iş yapamadığım için şu anda işsizim. Bir işe inmek için ne yapmalıyım. Hangi alanlara odaklanmalıyım....
29, işsiz, kırıldı ve sıkışmış hissediyorum - bir s...
Yakında 30 yaşına giriyorum ve dürüstçe… Kendimi kaybolmuş hissediyorum. Birkaç yıldır yetenek kazanımı ve teknik işe alım alanında çalıştım ve son zamanlarda işimi kaybettim, bu...
26f Sıkışmış Hisset
Ailemin cenaze evinde çalışırken geçen baharda üniversiteye gitmeye karar verdim. Birkaç giriş sınıfı ön reqs olarak aldı ve bir mumyalama yardımcı olduktan sonra fikrimi zaten değişt...
Yaşlılık verildiğinde, AI ve iğrenç özgeçmişim, bir...
Kariyer değişikliği etiketini seçtim çünkü hiç kariyerim olmasa da en uygun olanıydı. Her neyse, iki dereceli 40 metre (antroplogide BA ve içinde bir AAS) ama hayatım boyunca hiç yetişki...
Ne yapmalıyım bu işi nasıl yapabilirim
40 yo babam 50 yaş annemden ayrılıyorlar 20 yıldır birlikte oldukları en büyük oğlum şu anda büyük annem ve amcamla bir evde yaşıyoruz ve 12-15 yaş aralığında 2 eğilme ve 4000 su fa...
Modlar için öneri
Herkese merhaba! 👋 Bir süredir bu alttayım ve son haftalardır kariyerle ilgili yayınlarda bir artış fark ettim, bu çok normal çünkü iş piyasası oldukça kötü. Bu yazıların çoğun...
Benim neyin yanlış olduğundan emin değilim
26 m. Toplum kolejini iki kez, bir veya iki ay sonra ilk kez, ikinci kez (bir yıl önce) sadece iki gün sürdü. Ders aldığımdan bu yana yedi yıl olmuştu ama matematik yerleştirme için çok...
Kolej gereksinimleri olmadan hangi iş/kariyerlere girmek iy...
Başlığın söylediği şey ama bazı bağlamlar için 20 yaşında bir erkeğim ve iyi para kazanabileceğim bir kariyere yol açabilecek bazı işler arıyorum. Stres olmayacak kadar inanılmaz mi...
Ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yok mu?
Şu anda üniversitedeyim ve ilk yılımı tamamladım. Muhasebeye transfer olmaya çalışıyorum çünkü istediğim şey bu. Ama dürüst olmak gerekirse, üniversite için kesilemeyeceğimi hissed...
Get your depression at bay and things will start to fall into place for you. No quitting. Set a goal and go achieve it. Good luck.
If i was in your position I would use this time to start volunteering. It will get you out of your head, around people and may give you some insight in what you can go back to school to study
>depression
I think best practices here is probably to go see a therapist. Thats your best option. You may be able to figure it out yourself but dont count on it, since it’s difficult and will take more time that way. Go to a therapist.
>grocery store, no skills
That means you have to go to college. Study something and try and get some marketable skills, and then your college will have a counselor and connections, and apps like Handshake to get you a job ay least above the poverty line. Personally I am doing WGU right now, an online college. Possibly, just do any degree for now, since it’s mostly a box people check off, and a significant barrier when you don’t have it.
>I want to live in the city… but idk if I can
Yeah, you can. People with far more severe issues have done this.
“it feels like I’m too far behind to even begin.”
***Why?*** What extra incentive would an 18 year old have to start working on their life and would that life still be worth working towards without those extra incentives?
I’d start by really reflecting on that question. It’s extremely understandable why you’d get caught up in the shame of being behind. However, if those feelings of shame should be dictating what to do next is another question entirely.
If your effort and courage can be directed to one thing, I would say any form of social support. Therapist, online community, even a podcast of people who have been in your shoes – something where you are invested in other people or they are invested in you.