HASTANE

hayatımda ilk defa bir-iki arkadaşımla bara gitmiştim o gece neler oldu bildimyorum ama tek bildiğim içkiyi fazla kaçırdığımdı. gece evime geldiğimde nedenini bilmesemde her tarafı kırıp dökmüşüm. sabah uyandiğimda her yerim ağrı içerisindeydi. etrafı zarzor toparladıktan sonra kolum ısınmaya ve birkaç dakika sonrada delilerce yanmaya başladı.koluma hiç dikkat etmemiştim. kafamı yavaşça koluma döndürdüğümde kolumun her tarafının yırtık,yara bere içinde olduğunu gördüm. çok panik yapmıştım ve hastaneye gitmem gerektiğini hhissediyordum.hastanede bana 1 gün hastanede sabahlayacağımı kontrol altında olmam gerektiğini söylediler. çok saçmaydı değilmi alt tarafı kolum yaralanmıştı.o gece hastane çok sessizdi. içime oturmayan bir sessizlik huzursuzlukla içimi doldurmuştu. çok takmadım. gece tuvaletim için uyanmıştım. yine aynı his vardı. kalktım işimi halledip yatağa oturdum. koridorda bir kadınla bir erkek küfür ederek tartışıyorlardı.iyi de gecenin bu saatinde kim uyanık olurduki. kapıdan bakmak istedim öylede yaptım.ama gördüğüm şeyler… onlar … onlar insan olamazlardı. uzuvları çok garipti ama birşeyler planlıyorlardı. birisi bana baktı ve ben aniden kapıyı kapatınca koridorda yüksek bir ses patladı "olamaz.beni gördü. ne yapacağım şimdi ben" o beni gördü artık bitti o simsiyah gözleri beni çaresizlik,umutsuzluk ve korkuyla kaplıyordu. ne yapacaktım,ne yapmalıydım. kendimi tuvalete kitledim o gece orada kaldım. sabaha kadar ne bir tıkırtı nede bir ses duymuştum hastaneden acilen çıktım ve evime gittim.UYAN UYAN UYAN UYAN UYAN UYAN UAYN UYAN UYAN. hastanedeydim ne hareket edebiliyor nede ses çıkarabiliyordum onu gördüm. o dibimdeydi. ölüme yaklaştığımı hissettim o konuştu"yakında…yakında tekrar" tekrar uyandım ve evimdeydim aslında bunların hiçbiri yaşanmamıştı bara dahi gitmemiştim. o gün bu gündür bu tarz hikayeler beni çok korkutur. onu bekliyorum…