Korku içinde, bir sonraki hamlemden emin değilim

Herkese merhaba,

Öncelikle bu yazının uzunluğundan dolayı özür dilerim. Ve açık olmak gerekirse, bu hiçbir şekilde övünmek ya da övünmek anlamına gelmiyor. Her şeyi ortaya koyuyorum çünkü buradan nereye gideceğim konusunda gerçekten dışarıdan bir bakış açısına ihtiyacım var.

Ben 28 milyonum. Bekar bir anneyle çok fakir bir ÅŸekilde büyüdüm; kanepede sörf yapmak, kaçırılan öğünler, her ÅŸey. Benim için para, Tanrı’nın ya da ailemin üstünde deÄŸil, ama dürüst olmak gerekirse, geldiÄŸim köken göz önüne alındığında, bu çok önemli.

Kendimi okula verdim, yüksek lisanslarımı yaptım ve şimdi petrol ve gaz endüstrisinde çalışıyorum. Kendime 25 yaşına geldiğimde ilk yatırım amaçlı gayrimenkulümün sahibi olacağımı söyledim. O golü attım. Ayda birkaç yüz dolar nakit akışı oluyor ve ben özsermaye oluşturuyorum. Net servetim 300 bin doların kuzeyinde. Öğrenci kredilerim, asgari düzeyde kredi kartı borcum (her ay ekstreyi ödüyorum) ve sağlıklı bir acil durum fonum var. 5 yıllık kız arkadaşımla yaşıyorum ve kirayı paylaşıyoruz. Birkaç ay önce aynı eve taşındık ve evlenme teklif etmeden önce buna bir yıl veriyorum.

Kağıt üzerinde işler iyi görünüyor. Dürüst olmak gerekirse, iyiden daha iyi. Ama kendimi sıkışmış hissediyorum.

Gayrimenkul portfolyomu büyütmek istiyorum ama her seferinde %20 oranında tasarruf etmek, sanki yerinde duruyormuşum gibi geliyor. İşyerinde kaygılıyım çünkü işten çıkarmalar sürekli oluyor. Bu yaz bir kez işten çıkarıldım ve aynı şirkette başka bir göreve girmeyi başardım ama korkum gitmedi. Her gün sözün bitmesini bekleyen bir adam gibi portfolyomu kontrol ediyorum. Her şeyi kaybetmekten ve çocukken başladığım yere geri dönmekten korkuyorum.

Sağlam bir kariyer istiyorum. Gayrimenkulümü büyütmek istiyorum. Bankayı zorlamadan anneme elimden geldiğince destek olmak istiyorum. İlerlediğimi hissetmek istiyorum. Ama hangi yöne gideceğimi bilmiyorum. Lisede ve üniversitede tutkularım vardı ama hayatta kalma modu bunların çoğunu öldürdü. Şimdi bir keşmekeşin içindeyim ve durmadan çalışmadığım bir gelecek hayal edemiyorum.

Dehşet içindeyim, tekdüze bir durumdayım ve hangi yolun yukarı doğru olduğunu bilmiyorum. Eğer benim yerimde olsaydınız bir sonraki hamleniz ne olurdu? Bu korku ve belirsizlik döngüsünden nasıl kurtulursunuz?

Okuduğunuz için teşekkürler.