Bir anda kaybolmuş ve sıkışmış hissetmek…

Merhaba,

30’lu yaşlarımın başındayım ve hayatımda ne yapacağımı bilmiyormuşum gibi hissediyorum.

Olay şu ki, hiçbir şeye tutkuyla bağlı biri olduğumu sanmıyorum. Tek istediğim finansal güvenlik ve bolluktu. Benim ailemden, daha gençken, büyük hayaller kurabiliyordum. Bu yüzden mantıklı olana sadık kaldım. Para istiyorum, bu yüzden liseden hemen sonra yaptığım Finans’a gidin. Ancak bu berbat bir gösteriydi. 1. nesil olarak 0 rehberliğim vardı ve bunalmıştım. Bazı derslerde zorlandığım için defalarca akademik denetimli serbestlik ve uzaklaştırma cezasına çarptırıldım. Bunun üzerine şiddetli sosyal kaygıyı da ekleyin. Sonuçta bu işe yaramadı. Daha sonra farklı bir okuldan çevrimiçi dersleri denedim; bu da bir fiyaskoydu çünkü hâlâ 0 yön ve motivasyonla hareket ediyordum.

O tarihten bu yana bankacılık sektöründen sağlık sektörüne kadar çeşitli sektörlerde çalıştım. Sonunda bunun yerine devlet üniversitesine geri döndüm. Başlangıçta insanlara yardım etmek istediğim için hemşirelik bölümü olarak başladım ve kısa bir süre için CNA’da çalıştım. Ancak asistanlardan gördüklerimi birleştirdiğimde ve anatomi profesörümle aynı fikirde olmadığımda hemşireliğin bana göre olmadığına karar vermek zorunda kaldım. Bu yüzden hastalarla hala istediğim düzeyde ilişkiler kurmamı sağlayacak RT’ye geçtim. Derslerimi tamamladım (sınıflarımın ortalaması B öğrenciydi) ve programa kabul edildim. Hatta RT stajı bile ayarlamıştım ama hayatın başka planları vardı ve her şeyden çekilmek zorunda kaldım. Hâlâ bir diploma istiyordum ve son olarak Muhasebe’ye geçiş yaptım çünkü bankacılık deneyimim vardı ve sayılarla çalışmaktan hoşlanıyordum, dolayısıyla o zamanlar mantıklı olan pratik bir seçimdi. Mezun oldum, diplomayı aldım. Yay. Hemen lisans diplomama devam etmek istedim, bu yüzden daha sonra bir üniversiteye kaydoldum ancak muhasebeden nefret ettiğimi fark ettim (community kolejinde bile bundan hiçbir zaman tam anlamıyla keyif alamadım). Öğrendiklerimden hiç keyif almadım, önlisans diplomasına sahip olmama rağmen bu alanda iş bulmaya bile motive olmadım çünkü maaş öyle değil. Şu anda 2 işte çalışıyorum (tam zamanlı olarak hastanede ve diğer yarı zamanlı olarak tıp fakültesinde) bu yüzden 2 yıl boyunca bunu yaptıktan sonra her şeyden yoruldum. Böylece veri bilimine geçiş yaptım çünkü muhasebede hoşuma giden tek şey sayılar ve üzerinde çalıştığım diğer verilerdi. Verilerin nasıl kullanılabileceğini, sunulabileceğini öğrenmenin ve kodlama vb. gibi sahip olmadığım diğer tüm teknik becerileri öğrenmenin heyecan verici olacağını düşündüm.

Ne yazık ki, bu yıl büyükannem ve büyükbabamı birkaç hafta arayla kaybettim, bu yüzden zihinsel sağlığım büyük ölçüde etkilendi ve bu da beni üniversitede geçmişimle berbat olan bu planlara pin koymaya zorladı. Ancak terapiye katılıyorum ve endişelenebildiğim tek şeyin bulanık geleceğim olması dışında genel olarak harika geçti. Biraz konuşma terapisinden sonra, büyükannem ve büyükbabamı kaybettikten sonra kendim için istediğim imkansız geleceğin Doktor olmak olduğunu fark ettim. Hala insanlara sağlık hizmeti kapsamında yardım etmek istiyordum ama yine de kafamda bu, karşılayabileceğim bir hayal değildi. En azından ben kendime bunu söyleyip duruyordum.

Ama kahretsin, o seanstan sonra sürekli aklımdaydı. Fen notlarım, Hemşirelik/RT öğrencisiyken paylaştığım gibi ortalamaydı (Çoğunlukla B ve birkaç A, Anatomi ve Kimya nedeniyle bazı tekrarlar). Bir Doktor Asistanı olmayı ciddi bir şekilde takip edersem ne tür yollar izleyebileceğim konusunda çok fazla araştırma yapıyorum ve çok daha yetenekli ve aynı zamanda çılgınca rekabetçi bir alana yönelen kitap akıllı öğrencilere uzaktan bile yaklaşmak çok daha fazlasını gerektirir.

Sanırım sadece girişe ihtiyacım var. Her türlü. Araştırmam gereken diğer sağlık alanlarını tavsiye etmek mi, yoksa beni şu veya bu alana gitmeye ikna etmek mi? İçgörülerinizi ve tavsiyelerinizi çok isterim çünkü söylediğim gibi hem çok kayboldum hem de aynı zamanda sıkışıp kaldım. Bu berbat bir duygu.