26 yaşında kaybettik

27 yaşındayım. Küçük bir kasabada yaşıyorum. Babam vefat etti ve aile şirketim satılıyor ve artık hayattaki işi sürdürme amacımı kaybetmiş gibi hissediyorum. Hâlâ yas tutuyorum ve kardeşlerime bakmak için elimden geleni yapıyorum. Bütün arkadaşlarım ya büyük şehirlerde ya da evliler. Bu kasabada kalmam için kesinlikle hiçbir neden olmadığını hissediyorum. İyi bir işim olmasına rağmen gerçekten mutsuzum ve asla aile kurabileceğim bir kadınla tanışamayacağımı hissediyorum. Yılda 80 bin kazanıyorum, 200 bin yatırımım var, bir evim, bir kamyonum var ama yine de mutlu değilim. Durumumun çok daha kötü olabileceğini biliyorum ve sanki şikayet ediyormuşum gibi geliyor. Belki de bunu içimden atıp nasıl hissettiğimi açıklamam gerekiyor. Gerçek mutluluğu elde etmek ve kendimi anlamak sonuçta bana bağlıdır. Bu yaşta böyle hisseden tek kişi ben miyim?