zamanım tükeniyormuş gibi hissediyorum

22 yaşındayım ve 14 yaşımdan beri restoranlarda çalışıyorum. Hiçbir zaman okulla ilgilenmedim ya da kendim başvurmadım, pek başarılı olamadım ve üniversiteye gitme gibi bir isteğim yoktu çünkü her şeyin benim için yoluna gireceğini düşündüm… açıkçası bu gerçekleşmedi.

Geçtiğimiz yıl, restoranlar çok yorucu hale geldiğinden seçenekleri ciddi olarak düşündüm, ancak yaşadığım yerde bir hastanede, emlakta veya bir inşaat şirketinde çalışmıyorsanız en iyi seçeneğiniz sunucu veya barmen olmaktır. hatta sunuculardan daha az kazandığınız restoranları yönetmek bile. Bir süre dermatolog muayenehanesinde çalıştım, sonunda beni asistan olarak eğitmeye başladılar ve belli bir süre sonra bana daha fazla maaş alacağımı söylediler, çok heyecanlandım ve bu işten gerçekten çok keyif aldığımı öğrendim. Bir süre sonra faturalarımı ödemek çok zorlaştı çünkü zar zor asgari ücret alıyordum ve sonunda bana, bize söz vermelerine rağmen orada çalışan hiç kimseye asgari ücretten fazlasını ödeyemeyeceklerini söylediler. O kadar hayal kırıklığına uğradım ki, restoran işine geri adım atmam, kısmen kendimden vazgeçmem, belki bir garsondan daha fazlası olma şansı elde etmem anlamına geliyordu ama ödemem gereken faturalarım vardı ve geri dönmek zorundaydım…

Herkesin çok gerisinde olduğumu hissediyorum. tasarruf yok çünkü restoranlardaki para şu anda başka hiçbir şeyden çok daha iyi değil, başarı yok, ne yapmamın iyi olacağı ya da ne yapmak istediğim hakkında hiçbir fikrim yok, kendimi inanılmaz derecede aptal ve eğitimsiz hissediyorum ve açıkçası depresyondayım. Eğer benim olduğum yerde sıkışıp kaldıysan, seni dışarı çıkaran ne oldu? nereden başlayacağımı bilmiyorum. Kendime inandığımdan çok daha fazlası olmak istiyorum ve hayattaki yolumun ne olabileceği hakkında hiçbir fikrim yok. zamanım tükeniyor mu? herkes bunu yaşıyor mu? hayatım boyunca kaybeden mi olacağım???? Bu umutsuz kayıp duygusundan o kadar sıkıldım ki.