29 yaşında kaybolmuş hisset, pişmanlık duy

Herkese merhaba,

Okuduğunuz için şimdiden teşekkür ederim. Sadece bazı düşünceleri yazarak yansıtmam gerekiyor.

Başlığın dediği gibi 29 yaşındayım ve zamanın geçmesinden korkuyorum. Bunun zaten zamanımı boşa harcadığımı ve bu hayatta başarısız olduğumu hissetmemden kaynaklandığına inanıyorum.
Şu anda işsizim, iş olarak ne yapmak istediğime dair net bir fikrim yok, bu bana para kazandırıyor ve beni en azından biraz da olsa tatmin ediyor. İş başvurusunda bulunmaya çalışıyorum ama dışarıda o kadar çok rekabet var ki, o kadar çok insan var ki, bunu düşünmek bile moralimi bozuyor. Lisansım ve hatta yüksek lisans derecem var, ancak oldukça sanatsal bir alandalar ve hiçbir işe alım görevlisinin onlarla uzaktan bile ilgilenmediğini görüyorum, bu nedenle bu eğitime yatırılan her zaman, çaba ve para harcanıyor.

Daha farklı olabileceği halde şu an bu durumda olduğum için sürekli pişmanlık duyuyorum. Eskiden bir bilim ineğiydim ve üniversitede matematik okumaya başladım, bunu yapmaktan keyif alıyordum ama bu şekilde çalışmaktan keyif alacağımdan emin değildim. Şimdi görüyorum ki, oradan şimdiye kadar bana iyi bir maaş kazandıracak birçok başka yola gidebilirdim. Bunun yerine, sanatsal hayallerimin peşinden koşmak gibi saf bir aşamaya sahip olduğum ve aynı zamanda bugüne kadar devam eden bazı zihinsel sağlık sorunları yaşadığım için bunu bıraktım. O zamandan beri, yeni öğrenimim dışında, müfredatıma hiçbir katkısı olmayan bazı düşük ücretli işler yaptım.

Bugünlerde kendimi çok az deneyime sahip, gösterecek bir portföyü olmayan, işim ya da param olmayan bir durumda buluyorum. Bu arada arkadaşlarımın ileri derece ve yüksek mevkilerle istikrarlı bir yaşamları var ve ev satın almak, seyahat etmek gibi şeyler yapıyorlar.

Bazen hâlâ mola vereceğime ya da bundan iyi bir şey çıkacağına dair umudumu korumaya çalışıyorum ama her seferinde azalıyor. Gelecekten korkuyorum çünkü zamanla iyimserliğim azalıyor.