Hayatımda yeniden heyecan istiyorum.

Merhaba, bu benim ilk reddit paylaşımım bu yüzden herhangi bir hata yaparsam lütfen bana anlayış gösterin!

23 yaşındayım ve şu anda hayatımın bir geçiş dönemindeyim. Yakında bitireceğim yüksek lisans yapıyorum. Derecem nispeten istihdam edilebilir ve henüz lisansüstü bir işim olmasa da makul para kazandıran bir masa başı işi bulabileceğimi umuyorum. Bununla birlikte, başvuru sürecini alçakgönüllü buluyorum ve hiçbir şeyin yolunda gitmemesi beni biraz sinirlendiriyor.

Karşılaştığım sorun, hayatın heyecan verici gelmemesi. Genelde kendimi mutlu ve eğlenceli bir insan olarak görüyorum ama bu kendimi kaybolmuş gibi hissettiriyor. Büyük bir durumsal depresyondan çıkıyorum (ve terapideyim/üzerinde çalışıyorum) ve artık depresyonda olmasam da, daha önce sahip olduğum yaşam zevkinden yoksunum.

Lisans öğrenimim sırasında, açıkçası derslerimin çoğundan gerçekten keyif aldım. Lisansüstü okula başladığımda kaybolan eğitim tutkum vardı. Yüksek lisansa başladığım yerden emekli olduğum, oldukça yoğun, heyecan verici, yüksek seviyeli bir sporun sporcusuydum. Ayrıca fiziksel olarak süper aktiftim. Düzenli olarak spor salonuna gidiyordum ve düzenli olarak koşuyordum, kısmen sporum için antrenman yaparak kısmen de keyif alarak motive oluyordum. Ayrıca sunucu/barmen ve spor koçu olarak da çalıştım; ikisi de oldukça eğlenceli ve tatmin edici işlerdi. En iyi arkadaşlarımla yaşadım, sosyal açıdan çok iyiydim ve hayata ve geleceğe karşı heyecan duyuyordum. Oldukça stresli ve meşgul olmaktan hoşlanıyorum, bana göre, sert bir barmenlik vardiyası ya da sınavların kaosu ya da ders, spor, sosyalleşme ve iş arasında denge kurmaya çalışmak heyecan verici bir çabaydı.

Yaptığım sporun heyecanını, topluluk yönünü, yarışma sezonunu, takımla seyahat etmeyi, adrenalini ve akademisyenlik/kariyerim dışında büyük hedeflere sahip olmayı gerçekten çok özledim. Ayrıca bunun beni bir insan olarak daha ilginç hale getirdiğini düşünüyorum. Büyümenin bir kısmının bu şeylere veda etmek olduğunu anlıyorum (Noel Baba sonsuza kadar gerçek olamaz) ama hayatımın sıradan ve daha az heyecanlı kalacağı fikrinden nefret ediyorum.

Hobilerim var.

Seyahat etmeyi, özellikle de yalnız seyahat etmeyi ve sırt çantasıyla seyahat etmeyi kesinlikle seviyorum. Sanırım hayatta bana en çok heyecan veren şey bu olabilir.

Kayak ve sörfün adrenalin patlamasını seviyorum.

Yürüyüş yapmaktan, kamp yapmaktan, koşmaktan ve ağırlık kaldırmaktan hoşlanırım.

Ayrıca daha rahat hobilerim var, yakın zamanda bir blog açtım, okuyorum, masa oyunları oynuyorum ve önceden örgü örüyordum, yemek pişiriyordum ve pişiriyordum.

Daha fazla hobim var (ve seyahat/macera arayan şeyler) ve bunları denemek için sabırsızlanıyorum. Mezun olduktan sonra da daha fazla gelirim var. Bir şehirde yaşadığım ve çoğunun açık havada olduğu/henüz sahip olmadığım bir araba gerektirdiği için hobilerimden bazılarını gerçekleştirmek çok kolay değil.

Arkadaşlarımla dışarı çıkmayı da seviyorum ve tesadüfen çıkıyorum ama hayatımdaki heyecanın kaynağının alkol ve menteşe olmasını istemiyorum.

Sanırım benim sorunum, yapmaktan keyif aldığım pek çok şeyin aslında günlük hayatıma dahil edebileceğim ve yapabildiklerim arasında olmaması, ne onlarda ne de genel anlamda aynı kıvılcımı hissetmiyorum.

Hayatımı istediğim gibi deneyimlemenin aksine, uyuşukluğu giderek daha fazla tersine çevirdiğimden ve tiktok veya tembel bir tür yarı çalışma yoluyla, gerçekten umursamadan veya materyali elimde tutmadan hayatımdan kaçtığımdan korkuyorum. O yüzden benim aradığım yol daha heyecanlı bir yol sanırım. Bu bir zihniyet değişikliği ve içsel çalışmayla mı, yoksa bazı rutinlerimi değiştirme/hayatıma bir şeyler ekleme meselesi mi bilmiyorum.

Teşekkürler!

Benzer bir şey yaşamış olan veya herhangi bir fikri olan herkes için, sizin için neyin işe yaradığını/ne düşündüğünüzü duymak isterim!

Burada yardımcı olabilecek bir kişi olarak kendim hakkında biraz bilgi vereceğim. Oldukça rekabetçi biriyim ve meşgul olmayı ve aktiviteyi seviyorum (muhtemelen DEHB ile ilgili), kendimi oldukça zeki biri olarak görüyorum ve lisansüstü eğitimden önce okulda gerçekten başarılı oldum. Ben sosyal, dışa dönük biriyim ve insanların yanında olmayı kesinlikle seviyorum ama biriyle gerçekten arkadaş olmak biraz zaman alıyor.