30 yaşındayım hâlâ evimde yaşıyorum. Çalışıyorum, eve elimden geldiğince katkıda bulunuyorum ama babam bana karşı sabırsızlanıyor.

İşim yalnızca 17,5 dolar kazandırıyor, orada mutluyum ve şirkette BT rolüne geçmek için çalışıyorum. BT departmanının başkanıyla konuştuğumdan bu yana tam bir yıl geçti – eminim ki o, ekibinde A+ notunu almak için 3 aydan fazla zaman harcayan birini istemez.

Ben bir dopamin bağımlısıyım ve yavaş okuyan/öğrenen biriyim, muhtemelen DEHB hastasıyım, son testim öyle olduğumu doğruladı, ancak psikiyatristime bu konuyu tekrar sormadan önce tekrar test yaptıracağım – ruh hali dengeleyici kullandığım için Adderall’ı kullanmamam gerektiğini çünkü okskarbazepinime iyi gelmeyebileceğini söylüyorlar.

Kamu hizmetinde kariyer yapmaya çalışma sürecindeyim ama dürüst olmak gerekirse uygun olduğumu düşünmüyorum. Eğer içeri girersem, eminim ki bu benim ölümümü hızlandıracaktır. (Yangınla mücadele eden, uyku sorunları, depresyon, yüksek tansiyonu olan, önceden astımı olan ve diyabet öncesi olan birine karşı)

İdeal olarak babamın bana karşı biraz daha sabırlı olmasını ve kendimi düzeltmek için ihtiyacım olan kaynaklara sahip olmayı dilerdim. "daha yüksek maaşlı saygın iş" Ocak ayına gelindiğinde kendimi çok daha az paranın olduğu bir konumda bulacağım.

Babamın sabırsızlığını anlıyorum; Sonuçta 30 yaşındayım.

Ama zihinsel sağlığım açısından, sanırım en azından babamı sırtımdan kurtaracak, gerçekten isteyebileceğim işler için sertifika çalışmalarıma kendi hızımda huzur içinde devam edebileceğim bir iş bulmak istiyorum.

Herhangi bir fikrin var mı?

Ne zaman ineceğime dair bir zaman çerçevesi verebilseydim babamın içi daha rahat olurdu. "daha yüksek maaşlı saygın iş" – Özellikle önümüzdeki Şubat’tan önceyse.

ABD’de yaşıyorum.