32 yaşındayım ve otistik, sadece biraz yöneticilik deneyimim var, gerçekten yapmak istediğim hiçbir şey olmadı + beni engelleyen rahatsızlıklarım var, herhangi bir fikrin var mı?

Yani evet, hiç bir kariyerim olmadı, 6 yıl boyunca keyif aldığım ancak sonsuza kadar bedava çalışamayacağım bir yönetici/veri girişi rolünde gönüllü oldum.

Büyürken asla ve demek istediğim Asla Kulağa ilginç geldiğini veya iyi olabileceğimi düşündüğüm herhangi bir kariyer yolu vardı, en iyi ihtimalle matematik bana okulda iyi geldi ama hiçbir zaman süper yüksek bir işlevsellik seviyesine ulaşmadı ve… yani okul artık uzun zaman önceydi.

Dürüst olmak gerekirse, becerebildiğim hemen hemen her şeyi yapmaktan mutlu olurdum ama şu anda asıl sorunların yattığı yer burası ve onları aşmamın gerçekten bir yolu yok.

1. Migren, liseyi birkaç yıl erken bırakmak zorunda kaldım çünkü haftada 2-4 kez migren ağrıları çekiyordum, çoğunlukla stres ve kaygıdan dolayı. Bu yüzden bir şekilde beni tekrar tetikleyecek kadar strese sokmayan bir iş bulmam gerekiyor. Artık bunlardan kaçınmakta gerçekten iyiyim ama var olan stressiz işlerden haberdar değilim. Bu nedenle yalnızca Standart Notlarım var (temel olarak GCSE’ler), yani muhteşem bir şey yok.

2. Uyku kalitem berbat, neredeyse her zaman bitkin durumdayım ve gençliğimden beri böyleyim, bu hayatta her şeyle boğuşmak zorunda kalmak beni yıpratıyor. Bu beni en fazla yarı zamanlı çalışmaya sınırlıyor, tam zamanlı bir işin stresi kesinlikle bende tekrar migren ağrısına neden olur.

3. Stresliysem ve yeterince uyumadıysam sırtım pes ediyor. Eminim bunu ilk iki problemle birleştirdiğinizde sorunu görmeye başlıyorsunuzdur. Bu çok daha az yaygın bir sorundur ancak özellikle yaşlandıkça her zaman farkında olmam gereken bir şeydir.

Doğrusunu söylemek gerekirse ne yapacağıma dair hiçbir fikrim yok. Bu sorunların hiçbiri gerçekten çözülemez ve hepsi bir kısır döngü içinde birbirine karşı çalışır. Düzenli bir işin hayatımı büyük ölçüde iyileştireceğine eminim, rutin uykuma hiç şüphe yok ve para konusunda bu kadar endişelenmek zorunda kalmamak harika olurdu, idare edilebilir bir şey bulmak çok zor ama bunu yapsam bile onu alma şansım oldukça düşük.

Otizmli olduğum için benim de sosyal kaygım var, bu da bir engel ama bu yapabileceğim bir şey çoğunlukla kesinlikle müşteri hizmetleri gibi sosyal açıdan inanılmaz derecede aktif bir şeyi yapamazdı.

Yıllardır bu konuda verdiğim tek karar, video oyunları yapmak istediğim oldu ama sürekli olarak ne kadar yorgun olduğum göz önüne alındığında ders kitabını bile zar zor açabiliyorum boşver aslında öğrenmek bundan dolayı bunun olacağından pek emin değilim ve öğrenmesi yıllar alacak bir şey, bu benim gelecek için tek gerçek planım ama gerçek bir işte çalışırken bunun bir tür hobi olmasını istiyorum.

Tamamen kayboldum. Okulda özellikle iyi olduğum hiçbir şey yoktu; her konuda usta, her konuda ortalamanın biraz üzerinde bir ustanın örneğiydim. Migren nedeniyle yatalak olmak ve %44’lük katılım oranı işe yaramadı.

Şu anda sadece küçük yarı zamanlı yönetici işlerini hedefliyorum ama burada çok fazla iş olmadığından seçimim çok sınırlı. İdeal olarak ofiste ve tutarlı bir şeye ihtiyacım var, ancak ortaya çıkan yönetici işlerinin %99’u her zaman telefonda resepsiyon görevlisi olmak ve otizmimin eğlenceli (sinir bozucu) tuhaflıklarından biri de telefonda konuşan insanları düzgün bir şekilde anlayamamak. Uzaktan çalışma da var ama gönüllü olarak Kovid sırasında bunun bir kısmını yaptım ve odaklanmanın son derece zor olduğunu gördüm, işi yapmak için bana gerçekten para ödeniyor olsaydı belki farklı olurdu ama "Belki" iyi bir kariyer planı değil…

Eninde sonunda bir şeylerin ortaya çıkacağını biliyorum, dışarıda benim için bir iş var ve pes etmeyeceğim ama İş Merkezi bana sürekli istediğim işleri seçmem için baskı yapıyor. Bilmek çok fazla olacak, onlara sorunlarımı defalarca anlattım ama sanki beyniniz 18 yıldır düzgün çalışmıyormuş gibi davranmak eğlenceli bir oyunmuş gibi yalan söylüyormuşum gibi davranıyorlar. Aman Tanrım, keşke bir gösteri olsaydı, birkaç yıl önce anestezi altında kaldığımdan beri kendimi pek dinlenmiş hissetmiyordum.