Yaratıcı olmanın getirdiği kimlik krizi, çünkü bu, hedefi olmayan bir hayal.

Çok fazla kaygının yanı sıra ara sıra kısa süreli kıskançlık / depresyon duygularıyla da başa çıkıyorum. Bir terapistle uzun yıllar boyunca yaptığım konuşmalar sonucunda bunun, sağlam bir kimliğe sahip olmamaktan kaynaklandığını keşfettik. Basitçe söylemek gerekirse, kayboldum.

Gemiye bir yön vermem gerekse yine de yazar/yönetmen olmayı sürdürmek istediğimi söyleyebilirim. Üniversitede sinema eğitimi aldım ve birkaç yıl bir post prodüksiyon evinde çalıştım. Son 10 yıldaki dürtülerin çoğu bencilceydi. Her zaman çok çalıştığımı, takdir edilmediğimi ve geride kaldığımı hissettiğim gibi görülmek istiyorum. Çok fazla arkadaşım yok, bu yüzden yüzeysel de olsa insanlara kazandırdığını gördüğüm bağlantılardan/insanlardan faydalanmak istiyorum. Oscar kazanmak istediğimi ve şöhretten nefret edeceğimi söylemiyorum. Sadece TV şovlarında veya reklamlarda yaratıcı olarak çalışmak veya en azından bu konuşma çemberinde yer almak istiyorum. Yaşım ilerledikçe merak ediyorum, bunların hepsini dış doğrulama için mi yapıyorum? Ama aynı zamanda değerlerim ve seçimlerim aracılığıyla bu sanatı bir zanaat olarak seven/beğenen bir parçam olduğuna da inanıyorum. İnsanlara umut ve rahatlık veren ne kadar güçlü bir araç. Gururla anlamlı şeyler yapmak isterdim. Asla nüfuz uğruna bir şeyler ortaya koymam.

Şimdi neredeyim? Son işimde tavana çarptım. O sektörün en iyi şirketiydi ama asla fırsat bulamayacaktım. Bir ismi veya takipçileri olduğu için dış kaynak kullanan birine karşı her zaman ikinci keman olacaktım. Bu işin doğasıdır. Kendi işimi yapmalıyım ya da sonsuza kadar asistan olarak kalmalıyım. Birkaç yıl önce babam vefat ettiğinde ve şirketimin umurunda olmadığında, bu zor dönemde aile işine daha fazla yardım etmek için ayrıldım.

Teorik olarak bana rüya esnekliÄŸini ve ‘kendim yapma’ için gerekli kaynakları verdi ama pratikte rüya bana daha da uzakta geliyor. Tek planım senaryo yazıp bunları yarışmalara göndermek, tahmin edebileceÄŸiniz gibi pek sık yazmıyorum (roman yazmak için izinli izin alan insanlar gibi). Ve gerçek ÅŸu ki, bu belki bir gün ÅŸanslı olacağımı ve kazanacağımı umarak geçirdiÄŸim bir ömür.

Ama hayatta bundan daha fazlası var değil mi? Ben de zamanımı hayatı olabildiğince renkli hale getirerek geçiriyorum ve bunu seviyorum. İster haftalık bir dans dersi ve İspanyolca dersi olsun, ister maraton gibi büyük maceralı şeyler yapın. Ama asıl yaptığım şey seyahat etmek. Yapabildiğim kadar seyahat ediyorum ve işte tam da bu dönemde kaygım en çok artıyor.

Yakın zamanda ayak bileğimi kırdım, bu yüzden gerçekten yapabileceğim tek şey çalışmak ya da evde kalmak. Yakınlarda bir şeyler içmek için buluşabileceğim arkadaşlarım yok ama kendimi çok da kötü hissetmiyorum çünkü her gün komşularım, meslektaşlarım ve ailemle sosyalleşiyorum.

Ama Çin’deki bir arkadaşımı görmek için uçmayı planladığım sırada iÅŸler çıkmaza girdi. Zor olurdu ama uçmayı baÅŸarabilirdim. Kaygılarım her zamanki gibi çok arttı. UçuÅŸ, ülke veya semptomlarla ilgili herhangi bir endiÅŸem yok. Çünkü aslında kaçıyorum ama bu sefer sakatlık nedeniyle yurt dışında müzikle karşı karşıyayım. Tatil sadece gösteriÅŸten ibaret, bu yıl sayısız kez uzaklara gittim.

Yaralandığım bu birkaç hafta boyunca ben de o kasvetli, depresif duyguları yaÅŸadım. Sadece ÅŸu ÅŸekilde tanımlayabileceÄŸim bir duygu "hayatım nedir?"Ä°nsanda aÄŸlamak isteyip de aÄŸlayamayan bir boÅŸluk hissi var. EÄŸer bu duyguya odaklanırsam gizlenir ve eÄŸer düşünceleri araÅŸtırırsam sadece hayatın deÄŸerli olduÄŸuna ve ona iyi sahip olduÄŸumu söyleyen olumlu bir mantıkla karşılaşırım. Bunların genellikle belirli yaratıcı insanlar veya önceki aÅŸk ilgileri tarafından tetiklendiÄŸini düşünüyorum – muhtemelen bana bir ÅŸeyleri kaçırıyormuÅŸum gibi hissettirdiÄŸi için ve hayatım büyük hayallerden oluÅŸuyor ama hedefler deÄŸil.

Bu yüzden aynada kendime bakıp kim olduğumu bulmam gerekiyor.

Yaratıcı olduğumu yüksek sesle ve gururla söylemem ve yılda 10 sayfadan fazla yazma konusunda kendimi disipline etmem mi gerekiyor? Yoksa bunun devamı var mı? belki yaratıcı değilimdir?