Hayat dağıldı

Son 3-4 yılda her şey domino oldu. Şu anda son iki aydır yatakta çürüyorum. İşemek ve belki bir içki içmek için yataktan çıkıyorum. Annem odama sık sık yemek getirir. Bu yıl iki kez kısa süreli çalıştım ve akıl sağlığım bozuldu, bu yıl iki kez hastaneye kaldırıldım. Ailemin evinde kalıyorum ve bu konuda şanslıyım, tüm faturalarımı onlar ödüyor. O kadar hareketsizim ki fiziksel bedenim zayıf ve 10 dakikalık hafif hareket çok fazla gibi görünüyor. Bu yıl düzenli olarak duş almadım, market alışverişi yapmıyorum ve kendimi restoranlarda yemek yemeye zorlamak zorunda kalıyorum. Bu noktada çalışmaktan korkuyorum ve zaten bir işe yaramayacağımdan endişeleniyorum. Haftada 1-2 gün gönüllü olmayı, biraz da olsa dünyaya açılmayı düşündüm. Kendimden gerçekten nefret ediyorum ve geleceğim için iyi bir şey görmüyorum. Çoğu zaman her şeyin bitmesini istiyorum. İlaçlardan, doktorlardan ve çabalamaktan bıktım. İçimde savaşacak gücüm kalmamış gibi hissediyorum. Dürüst olmak gerekirse burada ne istediğimi bile bilmiyorum. Belki sadece umut, bu kadar derin bir çukurdan kendini çıkaran var mı? Kelimenin tam anlamıyla ayağa kalkma gücümü kaybediyorum.

Bundan önce çoğunlukla işlevsel bir insan olduğumu ve arkadaşlar, apartman dairesi, faturaları ödediğim, çalıştığım bir iş vb. gibi olağan şeylerle dolu bir hayatım olduğunu da eklemeliyim.