Hayat yaşamaya değer görünmüyor, şimdi ne olacak?
Büyük ölçüde çalışma ihtiyacından dolayı hayatta olmaktan nefret ediyorum. Eğer hayatımın çoğunu çalışmak ve uyumak için kaybediyorsam hayatta kalmanın ne anlamı var? İş nedeniyle genellikle bitkin ve perişan olduğum günde beş saatimi kendime ayırabilmek mutlu olmak için yeterli değil.
Bunların hiçbiri asla değişmeyecek; çoğu insan bu konuda bir şey yapamayacak kadar ezik ya da cahil. Peki amaç ne? İntihar gerçekten bu noktada tek mantıklı sonuç, en azından sonunda kendim için o noktada yapmak istediğim bir şeyi yapıyorum.
Etiketler:
Benzer İçerikler
Diplomasından pişman olan var mı?
Üç yılımı bir bilgisayar peşinde koşarak geçirdim. bilim diploması, çünkü ekonomi/finans için BT becerileri istiyordum, ancak artık sadece ekonomi ve BT alanında dersler almanın daha i...
Hayatım konusunda çok stresliyim. Bir kez olsun rahatlamak...
3 gün önce ekmeğim olan arabamla kaza yaptım. Küçük bir şehirde yaşayan Kazakistanlıyım, 31 milyon yaşındayım, bir devlet okulunda ve özel okulda matematik öğretmeni olarak çalışı...
Bir değişiklik konusunda yardıma ihtiyacım var
Herkese merhaba, 27 yaşındayım ve şu anda tıp fakültesini bitirmeme üç yıl kaldı. Geçmişim biyomedikal bilimler üzerine (ön lisans mezunu), ancak geçen yıl matematik, programlama ve i...
Reddedilme, Reddedilme, Reddedilme devam ederken nasıl deva...
Her şeyin parçalanıyormuş gibi hissettirdiği bir noktadayım, sanki bir ipliğe zar zor tutunuyormuşum gibi. Ağustos ayından bu yana bir işin, herhangi bir işin peşinde koşuyorum, sadece a...
YARDIM Temel becerilere sahip lisans mezunu için çevrimiç...
Herkese merhaba, Tanınmış bir üniversiteden lisans mezunuyum ve bu yıl bir yıl izin aldım. Artık gerçekten çevrimiçi çalışmaya başlamak istiyorum çünkü başkalarına bağımlı olmak...
20'li yaşlarımın başında kayboldum (çoğu akranı...
Bağlam açısından - müzik kompozisyonu lisans derecemi bu yıl bitirmek (birçokları tarafından işe yaramaz olarak değerlendirildiğini biliyorum, ama en azından borcum yok), öğretmen yeter...
sanki bir çıkmazdayım ve benim için bir yol yokmuş gibi...
merhaba, bunlardan birini nasıl yazacağımdan tam olarak emin değilim, bu yüzden kafa karıştırıcı bir şey olursa lütfen sor. Avustralya'da lisenin son yılında 17 yaşındayım. Hakkımda ...
Yardıma ihtiyacım var.
Neredeyse 32 yaşındayım ve hiç işim olmadı. Felsefe diplomam var, çok iyi bir öğrenciydim, bir tez yaptım falan. Öğretmen olarak iş bulmaya çalıştım ama hiçbir şey bulamadım. Şu a...
25M Gençlere karşı kıskançlık ve nefret hissetmeden hu...
Kendimi yeniden kesmeyi yeni bitirdim ve bunu bitirmek için neredeyse hap kullanıyorum ve dürüst olmak gerekirse o kadar yorgunum ki, son aylarda seyahat eden, dünyayı gören, benim sahip olmadÄ...
23 yaşındayım, başka bir ülkeye taşınıp oradan önli...
Kısacası yoğun bir yaratıcı yazarlık müfredatı içeren İngiliz Edebiyatı alanında lisans derecesi ile mezun olmak üzereyim. İngilizce ve Fransızca kısa süreli öğretmen yetiştirme pr...
3 Yorum
Yorum Yaz Yanıtı iptal et
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.
I’ll tell you what everyone tell me.
Get therapy and a new job.
In my personal experience-i can’t stress enough how much I don’t want this to happen to you-it is only a bandaid. If you aren’t careful (i wasn’t) you just end up starting over multiple times and nothing ever *happens* ya know?
Find some therapy and find something, anything you can stomach enough that’s better than what you do now.
Suicide is definitely NOT an option.
I was in a similar position. Miserable, nothing made sense and was unable to feel happiness.
The main source of my misery was work. I share your opinion. I still do.
We have to work anyway. So I figured I’d make it as easy and comfortable as possible. I quit my job and did some courses. My goal was to use my new knowledge and previous experience to find something that paid well but most importantly, offered a TON of flexibility. I found something I could do from home, no one checks my work hours, and I generally do what I want and still get to “contribute to society”, get paid, and not feel too shit.
Take a deep look at how you can improve your situation within the constraints of modern work. It will take time and effort but it can be done. Please, don’t see suicide as an option. The world (and you) has a lot to offer.
Welcome to capitalism