Sanırım kendi hayatımı mahvediyorum

Merhaba reddit’in yabancıları! 21 milyon yaşındayım ve hayatta iyi şeyler yaşadığımı söylemekten son derece ayrıcalıklıyım. Ancak kendi kendimi sabote etmem ve kötü akıl sağlığım nedeniyle kendimi köşeye sıkıştırıyorum ve kendim için iyi bir gelecek şansımı mahvediyorum. Beni yargılamakta ve kararlarımdan dolayı eleştirmekte özgürsün çünkü tam bir aptal olduğumu biliyorum. Ayrıca, umarım bu yazıda bana yazıklar olsun gibi görünmem; Sadece hayatımın gidişatı üzerine düşünüyorum ve umarım daha iyi bir yaşam tarzı bulmak için başkalarının bakış açısını öğrenebilirim.

Kimsenin değerli zamanını boşa harcamak istemiyorum bu yüzden mümkün olduğunca açık sözlü olmaya çalışacağım.

Eyalet dışında, çok paraya mal olan özel bir üniversiteye gitmeye karar verdiğimde kendime bir çukur kazmaya başladım. Programımın masraflarını ödememe yardım etmeyi teklif eden iki çalışkan ebeveynin olduğu istikrarlı bir aileden geliyorum. Ancak çok dar görüşlü olduğum için maliyet çok yüksek oldu ve sübvansiyonlu krediler almaya başladım. Önemli miktarda borç birikti ve şu anda üniversitede dördüncü sınıftayım. Ruh sağlığı sorunlarım nedeniyle notlarım da kötü bir şekilde düştü ve kendi dikkatsizliğim nedeniyle potansiyel olarak akademik suiistimalle karşı karşıya kalabilirim.

Sağlık alanında artık gerçekten istediğime bile inanmadığım bir kariyer peşinde koşuyorum ve hem okuldaki düşük performansımın hem de kararmış transkriptimin gelecekteki beklentilerimi ve kariyerimde insanlara yardım etme yeteneğimi nasıl etkileyeceğinden korkuyorum.

Sorunlarımın kökü, ilaç tedavisi ve ara sıra (ama tutarsız) terapi yoluyla hafifletilmesinde aktif bir rol üstlenmeye çalıştığım depresyon ve anksiyete ile mücadelemden kaynaklanıyor.

Pek çok insanın hayatta daha kötü durumda olduğunu anlıyorum ve üniversiteye gidebildiğim, beni seven ve destekleyen ebeveynlerim ve arkadaşlarım olduğu ve nispeten sağlıklı olduğum için bile son derece minnettarım. Ama kendimi ve ailemi hayal kırıklığına uğrattığımı düşünüyorum. Göçmen kökenli biri olarak son 4 yıldır seks ve parti yapmak gibi geçici keyiflerin peşinde koşarak ne kadar utanmazca davrandığımdan utanıyorum.

Kendime çok fazla yüklendiğimi de düşünmüyorum; bana gümüş tepside daha iyi bir şekilde sunulabilecek pek çok fırsatım olduğunu düşünüyorum ve ben bunların hepsini sırf tembellikten ya da cehaletten reddettim. Hayatımda bu kadar aşağılara düştüğüm için kendimden nefret etmemek için çok ama çok çabalıyorum ama kendimi başka türlü göremiyorum.

Başından beri yanımda olan ve her adımda beni destekleyen ailem ve arkadaşlarım için daha güçlü olmaya çalışıyorum ama kendim için güçlü olamıyorum ve nasıl yapacağımı bilmiyorum.

Şu anda hala zamanında mezun olma yolunda ilerliyorum, ancak mezun olduktan sonra daha fazla ders almam gerekebilir, bu da daha fazla borç doğuracaktır. Mezun olduktan sonra çalışmaya başladığımda, aileme borcumu gerçekten ödeyebileceğim bir iş bulamayacağım diye korkuyorum.

Bağlam açısından (hala dinleyen herkese, tüm bunları okuduğunuz için tekrar teşekkür ederim: İnsan Fizyolojisi okuyan bir dördüncü sınıf öğrencisiyim, hızlandırılmış bir BSN programına girmeyi umuyorum, böylece hemşire olarak çalışabilirim. Kariyerimin ilerleyen dönemlerinde NP veya PA yoluna gitmeyi düşünüyordum. Ancak akademik suiistimal olasılığı ve zayıf notlarım sayesinde, herhangi bir ABSN programına kabul edilip edilmeyeceğimden bile emin değilim. Gerçekten, gerçekten kabul ediyorum. ailemi hayal kırıklığına uğratmak istemiyorum ama korkarım ki bunu yapabilirim.

Her neyse, bunu baştan sona okuyan herkese teşekkür ederim. Ve eğer kendime acıyan ve dramatik biri gibi göründüysem özür dilerim. Bunu yazdım çünkü gerçekten konuşacak kimsem yok ve aileme akademisyenlerimde olup bitenleri kesinlikle anlatmayacağım; Aptallığımın sorumluluğunu üstleneceğim ve şu andan itibaren hayatımı ne kadar dikkatsizce yaşadığımın cezası olarak borç biriktireceğim.