Honest_Set_9080

Yaşımı yaşamıyorum. Bunu yapmanın bir yoluna ihtiyacım var. Bu vahşi. Benim karakterim yalnızlığa alışkındır. Bence çok tatlı ama yanılıyorum. Kendimi kutsanmış, lanetlenmiş ve şımarık hissediyorum. Üç yıl sonra otuzlu yaşlarıma giriyorum ve hayatın gerçeklerine karşı o kadar yeşilim ki. Ne yapmam gerekiyor? Kendimi kötü bir şekilde düzeltmem gerekiyor.

Her zaman saldırıya uğradığım zamanları düşünüyorum. Kalbim intikamdan başka bir şey istemiyor. Bu depresyona ve pasif bir şekilde hayatımı çöpe atmama yol açtı. Hiçbir zaman ciddi bir şeye tutkum olmadı ama yaşadığım sıkıntılardan sonra amaçsızlığım daha da arttı. Burası iğrenç. Her geçen gün daha da sinir bozucu oluyor. Şu an için tek amacım ölmek. Sabırsızlıkla bekleyecek bir şey yok. Zaten her şeyi kaçırmışım.