Yetenekli olduğuma inanmamam gerekmiyor muydum

Böyle bir yazı yapmaktan hoşlanmıyorum ama bunu yapacağım çünkü gerçek duygusal durumumu ve kendimi gerçekten bir insan olarak nasıl gördüğümü yansıtıyor.

Ben beceriksiz bir insanım. Ben sadece ben bu. Yaptığım her şey vasatın altında olmak için son derece mücadele etmem gerekiyor.

Diğer bireyden 10 kat iş miktarını koymalıyım. Büyürken, özel olduğum için bu yalanla beslendim.

Keşke bunu lisede biliyor olsaydım. Hiç üniversiteye gitmezdim. Kaderimi bir perakende işçisi olarak kabul ederdim veya hayatımın geri kalanında bir fabrikada çalışırdım.

Üniversitedeyken cehennemden acı çektim. Sadece mezun olmak ve şimdi gerçekten ilgilendiğim bir kariyerde mücadele etmek için.

Borcun anlamı neydi? Yalnızlık? Benlik saygımı yok mu? BS kağıdından sonra BS kağıdı?

Gerçek de gitmeseydim lanet olası olurdu. Gitmediğim için pişman olurdum. Geride hissederdim ve gitmem gerektiği gibi.

Bugün burada, borçlu, işimde kıçını emiyorum ve kırıldı. Biliyorum ne anlama geldiğini sordum ama artık sorgulamak istemiyorum.

Ben bir kaybedenim, bu sadece kim olduğum. Ne kadar çok çalışsam da asla herhangi bir hedefe ulaşamayacağım. Ben sadece ben bu. Ve artık onunla savaşmak istemiyorum.

Asla hiçbir şeye mahkum olmadım. Harika olacağımı düşünerek küçük bir çocuk kadar gururlu ve kibirli olduğumu hatırlıyorum.

Bunu düşünen tüm insanları kandırdım. Ben bir kaybeden ve başarısızlıyım. Ben buyum.

Bundan sonra öldüğüm güne kadar elimden geleni yapabilirim. Olmak istediğim bu.

Ama sorun değil, geriye dönüp bakabilirim ve istediğim her şeyde gerçekten çok çalıştığımı biliyorum. Ve güzel.