Yaşlanmanın ve bir kariyer bulmanın varoluşsal korkusuyla nasıl başa çıkıyorsunuz?
Kulağa biraz dramatik geldiğimin farkındayım ama gelecek ay 25 yaşına giriyorum ve sıradan bir şekilde çıldırıyorum çünkü hiçbir planım yok, kelimenin tam anlamıyla yok. Param yok, ne yapmak istediğime dair hiçbir fikrim yok ve ne zaman ilgimi çekebilecek bir şey bulduğumu düşünsem, güvensizlik/yeterince iyi hissetmeme/bunun bana hayatta kalmama yetecek kadar para kazandırmayacağı endişesi nedeniyle ilk engelde duruyorum.
Son zamanlarda çok fazla endişe ve depresyonla mücadele ediyorum ve bu elbette yardımcı olmuyor ve bundan gerçekten utanıyorum çünkü arkadaşlarımın çoğu yavaş yavaş kariyer planları yapmaya ve birikim yapmaya başladı ve ben de kendimi toparlayamıyorum. Birisi ne yapacağını nasıl anlayabilir? Kendimi çok sıkışmış hissediyorum
Etiketler:
Benzer İçerikler
Diplomasından pişman olan var mı?
Üç yılımı bir bilgisayar peşinde koşarak geçirdim. bilim diploması, çünkü ekonomi/finans için BT becerileri istiyordum, ancak artık sadece ekonomi ve BT alanında dersler almanın daha i...
Hayatım konusunda çok stresliyim. Bir kez olsun rahatlamak...
3 gün önce ekmeğim olan arabamla kaza yaptım. Küçük bir şehirde yaşayan Kazakistanlıyım, 31 milyon yaşındayım, bir devlet okulunda ve özel okulda matematik öğretmeni olarak çalışı...
Bir değişiklik konusunda yardıma ihtiyacım var
Herkese merhaba, 27 yaşındayım ve şu anda tıp fakültesini bitirmeme üç yıl kaldı. Geçmişim biyomedikal bilimler üzerine (ön lisans mezunu), ancak geçen yıl matematik, programlama ve i...
Reddedilme, Reddedilme, Reddedilme devam ederken nasıl deva...
Her şeyin parçalanıyormuş gibi hissettirdiği bir noktadayım, sanki bir ipliğe zar zor tutunuyormuşum gibi. Ağustos ayından bu yana bir işin, herhangi bir işin peşinde koşuyorum, sadece a...
YARDIM Temel becerilere sahip lisans mezunu için çevrimiç...
Herkese merhaba, Tanınmış bir üniversiteden lisans mezunuyum ve bu yıl bir yıl izin aldım. Artık gerçekten çevrimiçi çalışmaya başlamak istiyorum çünkü başkalarına bağımlı olmak...
20'li yaşlarımın başında kayboldum (çoğu akranı...
Bağlam açısından - müzik kompozisyonu lisans derecemi bu yıl bitirmek (birçokları tarafından işe yaramaz olarak değerlendirildiğini biliyorum, ama en azından borcum yok), öğretmen yeter...
sanki bir çıkmazdayım ve benim için bir yol yokmuş gibi...
merhaba, bunlardan birini nasıl yazacağımdan tam olarak emin değilim, bu yüzden kafa karıştırıcı bir şey olursa lütfen sor. Avustralya'da lisenin son yılında 17 yaşındayım. Hakkımda ...
Yardıma ihtiyacım var.
Neredeyse 32 yaşındayım ve hiç işim olmadı. Felsefe diplomam var, çok iyi bir öğrenciydim, bir tez yaptım falan. Öğretmen olarak iş bulmaya çalıştım ama hiçbir şey bulamadım. Şu a...
25M Gençlere karşı kıskançlık ve nefret hissetmeden hu...
Kendimi yeniden kesmeyi yeni bitirdim ve bunu bitirmek için neredeyse hap kullanıyorum ve dürüst olmak gerekirse o kadar yorgunum ki, son aylarda seyahat eden, dünyayı gören, benim sahip olmad...
23 yaşındayım, başka bir ülkeye taşınıp oradan önli...
Kısacası yoğun bir yaratıcı yazarlık müfredatı içeren İngiliz Edebiyatı alanında lisans derecesi ile mezun olmak üzereyim. İngilizce ve Fransızca kısa süreli öğretmen yetiştirme pr...
4 Yorum
Yorum Yaz Yanıtı iptal et
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.
My brothers your age and I recently asked him the same question. He said he has a “why”…it gets him out of bed in the morning. He has a passion for teaching and he’s worked his ass off to get his degree. Also, get a therapist. You don’t have to do this alone and sometimes the first step is therapy and medication before you can even meet a goal. Tbh, my career kinda found me but I’m probably going to switch someday and I have the same worries as you, but he inspires me. And I’m in therapy, that helps too.
Tip from a 30 y/o man. Just. Keep. Moving. Even those people that seem like they “got it figured out” could easily have their plans go to shit. Nobody is expecting you to be on some sort of timeline. Everyone’s path is unique. You can still find love. Still find new things. Still try new things. Just don’t stop. Blue Octobers song “Jump Rope” baby. Go bop that shit
I just turned 25 and i’m in the same boat. You just have to nut up, put your phone down and start doing stuff. I’m a little different because I have some savings but open a roth, start job seeking, stop spending your money until you have savings, and get out there. I’ve found that the more research I do, and the more I physically experience things, the better I feel about aging and my career. It’s all in the mindset.
Doing something, anything, can be helpful in figuring out what you want to do. Because you’ll start doing it and realize the parts you like and dislike. Now you have something to work with: trying to find something that maximizes the things you like and minimizes the things you don’t. You’ll likely need to go through several different jobs to even find some aspect of one that you like. Remember that trying out a career path isn’t like getting a tattoo. You’re young enough to make even multiple career shifts before you settle on a path. So roll the dice, pick a lane, and just move forward.
Also, pretty much everyone sucks at everything the first time they do it. You’re not alone in feeling discouraged. If it’s something worth doing, you’re going to have to work at it for a while. It sounds like maybe you didn’t have the opportunity to try anything difficult growing up. Once you decide to be persistent and get good at your first difficult thing, you’ll realize how the world works and will be less timid trying new things.