Var Ama Hayatta DeÄŸil

Dürüst olmak gerekirse, hiçbir söz hakkımın olmadığı bir dünyaya uyum saÄŸlamak için neden burada olmak zorundayım ki, çünkü birkaç kiÅŸinin mendili vardı ve sonra birdenbire "kapo" iÅŸte buradayım, yirmili yaÅŸlarının ortasında genç bir erkek olarak, bundan o kadar sıkıldım ki aileme bunu anlatmaya çalıştım, yine de her zaman soÄŸuk davranıyorlar, anlıyormuÅŸ gibi davranıyorlar ama görüyorum ki kötü görünmüyormuÅŸ gibi davranıyorlar çünkü böyle olması gerekiyormuÅŸ gibi davranıyorlar, cidden haftanın 5-7 günü bir binada sıkışıp kalmanın ve üzerinde köle sahiplerinin yazılı olduÄŸu bir kağıt parçası için hayatınızı boÅŸa harcamanın abartılı yanı nedir, hayatımızı kurtarmak için çok daha fazlasını yapıyor olabiliriz en azından zamanımız dolmadan zenginleÅŸiyor (bunun ne olacağına dair tüm cevaplara sahip deÄŸil) ama bunun yerine zamanımızın %90’ı yapmak istemediÄŸimiz ÅŸeylere harcanıyor, bu yüzden insanlar bana burada olduÄŸun için minnettar olman gerektiÄŸini söylediÄŸinde gözlerimi 360 derece çeviriyorum, çünkü hala bir yanılgıya takılıp kaldıkları açık, beni yanlış anlamayın herkesin bu sefil hayattan kurtulmalarına yardımcı olacak bir ÅŸeye ihtiyacı olduÄŸunu anlıyorum, ama en azından hayatlarımızın nasıl bitebileceÄŸini kabul etmiyorum her zaman, herhangi bir gün, ne kadar yapmış olursan ol, hepsi elinden alınabilir, bu yüzden kendi kendime, zaten o orijinal duruma geri döneceÄŸim gibi olmaktansa, yapmamanın en iyisi olduÄŸunu söylüyorum.

Depresyon olabilir mi, yoksa sadece nasıl olduğunu görmek için mi, hala bunun için kararsızım, ama evet, artık bitti.