Uni başarısız ve toksik bir eve geri dönmek zorunda. Umutsuz hissediyorum peki ne sırada?

UNI BC’de zihinsel saÄŸlığımın (depresyon ve anksiyete) zaman ayırmam ve ödevleri tamamlamak yerine iÅŸlev görmek için mücadele etmem gerekecek. Tekrar için bir talepte bulundum ve nedeniyle reddedildi "Durum iyileÅŸtirme eksikliÄŸi"- Bir yıl tavsiye edilir. DeneyeceÄŸim ve itiraz edeceÄŸim ama olası olmadığını biliyorum. Geri dönüp dönmeyeceÄŸimi bilmiyorum. UNI’nin sunduÄŸu her MH rotasını denedim- her ÅŸey baÅŸarısız oldu ve her zaman MH yardımı önerildi (bunu saÄŸlayamazlar). Doktorlar ve NHS, iÅŸe yaramayan antidepresan ilaç artışları ve en kötüsüden hiç iletiÅŸim almadığım acil psikiyatrik sevk listesinde beni bıraktı. Olası DEHB ile bile, depresyonla keÅŸfedilemediÄŸi için sonsuz bir döngüdü. Kendimi umutsuz hissediyorum. Hatta dairelerin ortasındaydım. Ne yapacağımı bilmiyorum. Söyleyecek kimse ve yeni bir zirvede intihar düşüncem yoktu. Hayatımın bükülmüş bir ÅŸaka olduÄŸunu hissediyorum. Yetenek yok, gerçek arkadaÅŸlıklar ve korkunç ailesel iliÅŸkiler yok. Ailemdeki her bir kiÅŸi benzer veya daha kötü bir kadere sahip olduÄŸu için her zaman mahvolacaktı- kendi travmalarıyla daha da kötüleÅŸti ve dini çılgınlıklar. Sadece herkesin kolay bulduÄŸu her ÅŸeyle mücadele ediyorum. Dünyanın en büyük görevi gibi hissetmeden kalkıp kendime bakamıyorum ve yıllarca böyle hissettim. Elbette bu yaÅŸamak için çok acıklı olduÄŸum bir iÅŸaret. Evden ayrıldım çünkü uni, uni’nin özgür olmak için bir cennet olacağını düşündüm, travmamı ve MH’mi iyileÅŸtirirken, konum için tutkumu geri kazanıyordu. Gerçek sertti. Åžimdi, bıraktığım tek seçenek, küfürlü bir hane halkına geri dönmek- bırakmamın nedeni. Eve geri dönemeyeceÄŸim ya da bundan bahsedemeyeceÄŸimi biliyorum- evden ayrılmak bile yeterince imkansız olurdu. Spiral yapacağımı biliyorum. Hala Uni ÅŸehrimde- eÄŸer kaçabilirsem, bagaj ve borç ve memleketimden saatler uzakta bile yapamazdım. Uni’ye gelmeden önce okulda bir CAHMS danışmanım olduÄŸunu hatırlıyorum, gizli tutacağım ve yaÅŸam durumumdan dolayı hiçbir ÅŸey takip etmemesi için yalvardım ve üniversiteye gittiÄŸimde her ÅŸeyin yoluna gireceÄŸinden emin oldum. Åžimdi bana bak. Ve 18 yaşındayım, bu yüzden gidecek baÅŸka bir yerim yok gibi deÄŸil.

Sanırım bu sadece kısa bir havalandırma ve aynı zamanda herhangi birinin benzer bir durumda olup olmadığını ya da ne yapacağınız veya başlamanız gerekip gerekmediğini sormak için kısa bir havalandırma. Ne kadar utanç verici ve yalnız ne olursa olsun, rahatlamamdan rahatlamak ve zihinsel sağlığıma odaklanmak için eve dönebilseydim bunun çok daha kolay olacağını hissediyorum. Şimdi bir şehirde yalnız kaldım, saat işaretlemesine hoş gelmiyorum