tipik olarak tutku ya da motivasyon yok

Ben (19f) bir hastanede bulaşıkçılık işinde çalışıyorum. GERÇEKTEN iyi para kazandırıyor, ancak tüm zamanımı ve çabamı, içinde bulunduğum yerden ayrılmak için başka bir şeye gitmek için bana hayat boyu sürecek beceriler kazandırmayacak bir işe feda ediyorum. Kendimi çok nankör hissediyorum ama arkadaşlarımı ve ailemi özlüyorum. Yarı zamanlı işçi olarak işe alındım (haftada 24 saat söz verildi) ama beni haftada 40 saatten fazla programlamaya devam ediyorlar.

ne yapacağımı bilmiyorum İlgimi çekmeyen/bana karşı çıkan şeylerden vazgeçme konusunda neredeyse ömür boyu süren bir geçmişim var ve bir geleceğim olmayacağını düşünme geçmişim var, bu yüzden büyürken bunu asla ciddi olarak düşünmedim.

Daha önce öğretim ve sağlık hizmetleri gibi ne yapılacağına dair birkaç fikrim vardı. Lisede her zaman olağanüstü notlar aldım ama bu, istismarcı bir evden çıkmak olduğundan okulu hiç sevmedim. Aslında bundan nefret ettiğimi söyleyebilirim, bu da öğretme yolunu kesiyor.

Giyinmeyi seviyorum (saçımı boyamayı, tırnaklarımı boyamayı, takı takmayı, piercing yaptırmayı) bu yüzden birçok sağlık seçeneği sırf bu yüzden kesiliyor (konu görünüşüm konusunda çok inatçıyım). Korkunç derecede garip hissettiğim ve başkalarına kaba davrandığım için (istekli olarak değil) pek insan insanı değilim çünkü halihazırda hayatımda olmayan insanlarla nasıl konuşacağımı meşru olarak bilmiyorum. Ben, diğer ailemin ve arkadaşlarımın neredeyse her zaman pratik olarak takılabildiği, 19 yaşında 40 saatten fazla çalışma haftası değil, bir hayat yaşamayı seviyorum.

Geçmiş iş deneyimlerimde çocuklarla çalışmayı ve temizliği sevdiğimi ancak satış veya insanları memnun etme içeren herhangi bir işte çalışmaktan nefret ettiğimi öğrendim.

Çalışmak istemiyorum, sadece rahat yaşamak istiyorum ama bunun fedakarlık yapmadan mümkün olamayacağını da biliyorum.

Hayatta ne yapmak istediğime dair hiçbir fikrim yok. Şansın bana karşı olduğunu hissediyorum ve hiçbir şey için motivasyonum ya da tutkum yok. Yaşamak istiyorum ama bunun için çalışmıyorum. Birisinin dinlemesini isteyip istemediğimi bilmiyorum ama her türlü yardıma/ipucuna ve hatta araştırılacak kariyer fikirlerine minnettar olduğumu biliyorum. Şu anda okulda değilim çünkü yine ne yapmak istediğime dair hiçbir fikrim yok. Kariyer fikirleri söz konusu olduğunda çok korunaklı olduğumu, inanılmaz derecede kaybolmuş ve motivasyonsuz olduğumu söyleyebilirsiniz.