Suçluluk duygusu nasıl durdurulur?

25 yaşındayım ve bu yıl zihinsel olarak gerçekten bir suçluluk/utanç sarmalına saplandım ve kendimi bundan kurtaramıyorum. Doğduğumdan beri bana bok çuvalları verildi ama her iki kardeşime de kariyerleri ailem tarafından gümüş tepside sunuldu. Kendimi bildim bileli yüz karası oldum ve bunun ailemin sorunları dışında gerçek bir nedeni olup olmadığını bilmiyorum. Koşullarımı tam anlamıyla kendileri yaratmış olmalarına rağmen beni sürekli kardeşlerimle karşılaştırıp neden mücadele ettiğimi soruyorlardı. (Üniversite fonumun tamamını benim bilgim dahilinde ama benim iznim olmadan kardeşlerimin en iyi devlet üniversitelerindeki öğrenim masraflarını ödemek için kullandılar; eğer bir önemi varsa; lisedeki son yılımda kardeşlerim daha çok olduğundan bu şekilde olması konusunda bana ısrar ettiler. "yetenekli" ve o devlet üniversitesi benim için tek yoldu, gitmeyi hak etmediğimi ima ediyordu.)

Sanırım şunu soruyorum; Başarısız olduğuma dair inançlarını içselleştirmeyi nasıl durdurabilirim?

Tam zamanlı çalışıyorum, harika arkadaşlarım var ve elimdeki fazladan parayla şımarttığım bir kedim var. Neredeyse altı yıldan sonra devlet üniversitesinde önlisans diplomamla mücadele ediyorum (annem ikinci yılda aniden öldü ve bu beni geriletti), ancak lisans eğitimime geçebilmek için danışmanlarımla diploma gereksinimlerimin karşılanması üzerinde çalışıyorum. Zekiyim ama testlerim iyi değil ve izin günlerimde ders yapmak ve tam zamanlı çalışmak gerçekten zor. Özellikle teorik olarak mezun olmak için yeterli kredim olduğu için.

Sahip olduklarımla elimden gelenin en iyisini yapıyormuşum gibi hissediyorum ama berbat olduğum hissinden asla kurtulamıyorum. Tavsiye?