Sonunda 28’de ilk giriş seviyemi aldım! Ancak…

Geride hissediyorum … Genellikle dışarı çıkıyorum ve kendime hayatın bir yarış olmadığını söylüyorum, ama kafamın arkasındaki kemiren his, insanlar hakkında okuduğum gibi hissettiğimde hala vuruyor "doğru" kariyer ilerlemeleri hakkında zaman ve okuma. Gibi şeyler "Evet, otuzlu yaşlarıma ulaşana kadar gerçekten büyük para kazanmaya başlamadım" Kariyerlerine 23 yaşındayken başladıklarını okuduktan sonra. Bilinçaltında her zaman sürekli olarak geride hissediyorum ve bundan nefret ediyorum.

Hayat bir orospu gibi, hepimiz bunu biliyoruz, en azından bir dereceye kadar umarım. Sizi geri alan 3 yıl boyunca sakat depresyona sahip olabilirsiniz ve aniden yirmili yaşlarınızın ortalarındasınız. Belki ayrıcalık piyangosunu kazanmadınız ve bir seferde üniversite yıllarından geçmelisiniz. "amaçlanan" 4 yıllık mezuniyet pisti. Ya da belki de son derece kötü bir işe alım döngüsü sırasında mezun olursunuz. Hiçbir şey ayarlanmaz ve taş ve aksilikler beklenmelidir.

Bu duyguyu nasıl ele alıyorsunuz? Sadece ilerlememden mutlu olmak ve depresyonun beni yukarı doğru hareketlilikten mahrum etmesine izin vermediğim için gurur duyuyorum.