şaka değil dün LiL Ugly Mane ile bir alışveriş merkezinde tanıştım.

Kız arkadaşımla Richmond, Virginia alışveriÅŸ merkezinde, Chesterfield Towne Center’da yürüyordum. Biz kasılarak yürürken, tanımadığım, anlaşılması güç bir metal grubu tişörtü giyen bir adam gördüm. Harika bir tasarımı vardı.

Yukarı baktım ve Lil Ugly Mane olduÄŸunu tahmin ettiÄŸimden baÅŸkasını görmedim. Daha önce birkaç fotoÄŸraf görmüştüm; sarı saçlar, dairesiz gözlükler ve yaptığı müzikle mükemmel bir ÅŸekilde eÅŸleÅŸen o imzalı kirli sakallı, depresif görünüm. O kısa tanınma anında, kahretsin, onun Richmond’u temsil ettiÄŸini ve buralı olduÄŸunu okuduÄŸumu hatırlıyorum diye düşündüm. Kahretsin.

Ama emin olmak için test etmem gerekiyordu. Ben de “Merhaba Travis” dedim. Tepki verip vermeyeceÄŸini görmek için rap adı yerine gerçek adını kullandım. Kafası anında geriye düştü. Ä°ÅŸte o zaman balığın oltaya takıldığını anladım.

Lil Ugly Mane tam önümdeydi ve yaptığı müzikten dolayı onu övmek istedim. Ama “Evet” demeye ve bunu gerçek bir ÅŸeyle takip etmeye gittiÄŸimde, içimdeki karanlık bir ironi bunun sıradan bir hayran-sanatçı buluÅŸması anı olmasına izin veremezdi. Zaten bunu istemeyeceÄŸini düşündüm. Ben de onu büktüm.

Söyledim:
“Hey, sen ÅŸu ÅŸarkıyı yapan adamsın: Stuntin’ Like My Daddy, Stuntin’ Like My Daddy. O sendin.”

O olmadığını elbette biliyordum. O Lil Wayne’di. Ama devam ettim.

En azından kafası karışmış görünüyordu. Yaklaşık üç saniye boyunca koro halinde “Babam Gibi Stuntin’, Daddy Gibi Stuntin'” kelimesini tekrarladım. Sonra ben de devam ettim, “O sendin, deÄŸil mi? O ÅŸarkıyı sen yaptın? O ÅŸarkıdan gerçekten keyif aldım dostum. YOUNG STUNNA.” Bunu tuhaf bir ses tonuyla tekrarladım, sonra tekrar geri döndüm, “babam gibi gösteriÅŸli, babam gibi gösteriÅŸli…” Ä°fadesine baktığımda her tekrarda coÅŸkum azaldı. NeÅŸeli deÄŸildi. Sadece bana nefretle baktı. Çevresi yok, etrafta kimse yok, yalnızca kendisi ham ve samimi bir tepki veriyor. Alay etti ve hiçbir ÅŸey söylemeden yanımdan geçti.

Kız arkadaşım hayal kırıklığına uÄŸradı. “Åžarkısını övdüğün için neden bu kadar kızdı?” dedi.

Ben de ona şöyle dedim: “Dostum, bilmiyorum. Bu ÅŸarkıyı gerçekten beÄŸendim. Ama onun beÄŸenip beÄŸenmediÄŸini bilmiyorum. Belki de kariyerinin o rap evresini beÄŸenmemiÅŸti, çünkü o artık daha çok bağımsız bir sanatçı.” Yemek alanına doÄŸru yürürken anlattım.

Belki 20 ya da 25 dakika sonra, alışveriÅŸ merkezinden çıkarken, kız arkadaşımın isteÄŸi üzerine Lil Wayne’in “Stuntin’ Like My Daddy” ÅŸarkısını dinlemek istediÄŸi için çaldım. “Bu gerçekten o mu?” diye sordu.

Evet dedim

Bir dakika dinledi ve şöyle dedi: “Sesi siyah gibi görünmüyor.”

Ben de ona “Ben de öyle düşündüm” dedim.