Rus tankiti

Yaşlı mühendis, solunum cihazından dizel dumanı öksürürken, “Buradaki insanlar Rusya’nın dünyadaki en büyük tankit yataklarına sahip olduğunu anlamıyorlar” dedi. “Bunu Ural katmanlarından ham olarak çıkarıyoruz – Donmuş yağ gibi donmuş yağ gibi parıldayan Tankitenite-72. İçindeki çeliğin kokusunu alabiliyorsun.”

3045 yılında, Dünya uzun süredir Kaynak Alanlarına bölünmüş durumda ve her biri silah haline getirilmiş son kullanılabilir mineral damarları için savaşıyor. Amerikalılar Silikon Çöküşü sırasında Freedomite dikişlerini kaybettiler. Avrupa’nın Demokrasisi kemer sıkma politikaları altında çatladı. Ancak Doğu’da, Çelyabinsk’in yıkıntılarının derinliklerinde Rusya hâlâ kazıyor ve rafine ediyor.

Dökümhaneleri kutsal cevher olan Tankitenit ile beslenerek gece gündüz çalışıyor. Vodkium, Scrapite gibi nadir elementler ve bir zamanlar Büyük Alaşım Tasfiyesi’nden sonra neslinin tükendiğine inanılan efsanevi metal olan Stalinyum’un son izleri ile eritilmiştir.

Yalnızca T-Forge Rahiplerinin gerçek Stalinyum arıtılma sürecini hatırladığını söylüyorlar. Standart cüppeler giyiyorlar ve kutsal tork anahtarları taşıyorlar ve şu sloganları atıyorlar:

“Basınçla, ısıyla, muhteşem mühendislik sayesinde makineyi yeniden diriltiyoruz!”

Ama gerçek acıdır. Saf damarlar gitti. Modern tanklar, bok tankitlerden yapılmış hatlardan çıkıyor; kırılgan, yanıcı ve ücretsiz fabrika işçilerinin hayaletleri tarafından rahatsız ediliyor. Kuleleri sıkışıyor. İzleri parçalanıyor. Ancak propaganda hâlâ onları yenilmez olarak adlandırıyor.

Yerin derinliklerinde, Novouralsk’in gizli madenlerinde, saf Stalinyumun son işlenmemiş parçası, Demir Komiserler tarafından korunan, betonla kaplı yatıyor. Efsaneler, Rusya gerçekten bocaladığında, motoru yakıtla değil vatanseverlikle çalışacak son bir tank – Zırh Çarı, T-∞ – oluşturmak için eritileceğini söylüyor.