Oyun oynamak beni vahşi bir mastürbasyoncuya dönüştürdü ve (bir şekilde) iyileştim

Oyun oynamak beni tam anlamıyla vahşi bir mastürbasyoncuya dönüştürdü ve (bir şekilde) iyileştim.

Ben (23K) cidden kendimi boşaltmam gerekiyor çünkü artık neredeyse normale dönüyorum ve sanki geriye dönüp baktım ve sanki benim sorunum neydi?

Yani iki yıl önce oyun oynarken tamamen delirmiştim, çünkü tüm covid çöküşü geride kaldı. Temel olarak Devil May Cry ve Red Dead Redemption’ı 7/24 oynuyordum. Bu nedenle bunlar benim iki takıntımdı. Ve OBSESSION’dan tam olarak bahsediyorum.

İlk başta ‘haha Dante biraz ateşli’ gibiydi ve ben de buna kıkırdardım. Sonra ters döndü. Ne zaman Dante ceketini fırlatıp, sırıtarak ve o abartılı kombo bitiricilerden birini çıkarsa "Büyük ikramiye!" Oyunu durdurup elimi pantolonuma soktum ve bu tamamen vahşi bir moddu. Her zaman. Görev ya da ara sahne umurumda değildi. Bu adamın beyaz saçları ve kibirli tavrı beni çizginin dışına çıkardı.

Sonra Arthur Morgan ortaya çıktı. Tatlı işkence gören kovboy Arthur. Huysuz ve onurluyken o son derece seksi, erkeksi sesi mi? Bum, bent kapakları. Arthur’un kamp ateşinin yanında gömleksiz kalması ya da ağır çekimde attan inmesi durumunda, daha yere çarpmadan üç parmak derinliğinde olacağım şeyi alırdım. Abartı yok. Bir zamanlar bu konuda çok zorlandım "Sen benim kardeşimsin" Dutch’la olan sahnede PlayStation kumandamı düşürdüm ve kanepenin altına kaydı. Geri dönmek için 15 dakika kadar durmak bile zorunda kaldım.

Çok saçma oldu. Işıkları KAPALI, kulaklıkları açık, oyun için bir monitörden oluşan tüm rutini uygulardım ve bazen Dante’nin düşmanlarla alay ettiği veya Arthur’un karda ilerlediği bazı YouTube kliplerini açardım. Mükemmel anı (Dante’nin hava numarası ya da Arthur’un acıklı bir şekilde öksürmesi) bekleyerek yaklaşık 30 – 45 dakika boyunca kendimi zorlardım. Orgazmlarımı onların seslerine göre ölçüyordum. (Bunu yazarken deli gibi yaltaklanıyorum.)

En kötü kısım mı? Oyunlar bana yeterince şey sunmayınca sinirlenmeye başladım. "içerik". Sanki Capcom’a Dante’nin daha fazla striptiz yapmasına izin vermediği için bağıracakmışım gibi. Bir keresinde televizyonuma bağırdım "HEMEN CEKETİNİ ÇIKARIN" bir boss kavgasının ortasında. Oda arkadaşım beni duvarın arkasından duydu ve birisiyle Discord yüzünden tartıştığımı sandı.

Sonunda nasıl durdum (çoğunlukla):

Benim çokgenlere dokunmak istemem yerine bana gerçekten dokunmak isteyen bu yakışıklı, tatlı, komik adamla çıkmaya başladım. İlk takıldığımızda gömleğini çıkararak küçük omuz silkme hareketini yaptı ve yemin ederim neredeyse ağlayacaktım çünkü bu bana Arthur’u çok hatırlatıyordu. Mini bir panik atak geçirdim (ama komikti). Kafası çok karışıktı.

Bundan sonra kendimi oyun azgın paylaşımları konusunda soğuk hindiye zorladım. Youtube’daki Dante & Arthur susuzluk şarkı listemi doğrudan sildim. Bunun yerine pek de seksi olmayan oyunlar oynamaya başladım (BF6, R6S, kimsenin beni kendime dokundurmadığı şeyler). DMC5’i yeniden oynamayı düşünmeye daldığımda, 22 yaşında olmanın ve yastığıma kuru bir şekilde çarpmanın çığlık atmanın çok utanç verici olduğu gerçeğini hatırlıyorum. "JAAAACKPOT" sabah saat 3’te (gerçek olay bu arada).

Hala Dante’nin seksi olduğunu düşünüyorum. Arthur’lar her zaman en trajik dilf malzemesi olacaktır. Ama artık zavallı klitorisimi bunun için cezalandırmama gerek yok. Gerçek erkeklere mezun oldum (çoğunlukla).

Neyse itiraf bu. Eğer bu kadar ileri gittiysen… Üzgünüm. Ayrıca görseller için de hoş geldiniz.

tl;dr: video oyunu karakterleri beni ağır bir mastürbasyon bağımlısına dönüştürüyor ve iyileşiyorum.