Ne yapalım? Herhangi bir geri bildirim takdir edilmektedir.

Yapmak istediğim tüm seçeneklerin ve şeylerin olduğu uzun bir listem var ama bazılarını yapmakta zorlanıyorum ve konfor alanımın dışına çıkmaktan korkuyorum. Ben çok içe dönük bir ev insanıyım, dışarı çıktığım tek zaman çalışmak ya da bisiklete binmek için dışarı çıkıyorum. Bu nedenle, hayatım boyunca yalnızca bir kez yaptığım seyahat olmadığı sürece lükslere ve deneyimlere çok fazla para harcamıyorum. Bu nedenle, 25 yaşımdayken annemin beni işten almasına ve ortalıkta dolaşmama yardım etmesine rağmen araba almam için bir neden göremiyorum.

Kariyer olarak ise üniversite eÄŸitimimi psikoloji alanında bitirmek için mücadele ediyorum. 2019’da bir devlet kolejiyle baÅŸladım, mezun oldum ve 2023 baharında üniversiteye transfer oldum. Sorun ÅŸu ki, toplam altı yıldır okulda olduÄŸum için pell bursum bitti (Minnesota eyaleti tarafından ücretsiz üniversite bursu alıyorum, böylece ücretsiz olarak denemeye devam edebilirim. Sorun ÅŸu ki, bitirmek için yeterince motive olmayacaksam, bunu kötüye kullanmak istemiyorum). Bitirmek için çabalamamın nedeni, okulun tamamen ders çalışmaktan, rastgele soruları yanıtlamaktan veya ödev yazmak için uÄŸraÅŸmaktan nefret etmemdir. Ä°lgimi çeken ÅŸeyleri okuyabilir ve üzerinde çalışabilirim, ancak okul için bir okuma kitabı çıkardığımda, bir konuyla gerçekten ilgilendiÄŸimde saatlerce güçlü bir okuyucu olmama raÄŸmen beynim saniyeler içinde kapanıyor. Bu noktada üniversiteden vazgeçtim ve devam etmek istiyorum. 2 yıldır üniversite yurtlarında kaldığım için 40 bin öğrenci kredisi biriktirdim ama gelecek yıl gelecek yeni RAP planı beni bu krediler için neredeyse sıfır ödeme yapmak zorunda bırakacak.

Lisans diplomasıyla istediÄŸim tek ÅŸey Japonya’ya gidip JET programında ALT olabilmekti. Yurt dışına gitmek, orada yaÅŸayıp çalışabilmek beni her zaman heyecanlandırdı. Ama artık bundan vazgeçtim. Ancak Tayvan’da önlisans derecesi ile ders verebileceÄŸim bir seçenek var ve ben de buna açıkım. Eyaletlere gelince, yaÅŸadığım yerin yakınında tam zamanlı bir ÅŸey bulmakta zorlanacağımı hissediyorum. Yani kendi başıma taşınmak yakın gelecekte pek mümkün görünmüyor, istediÄŸim sürece evde yaÅŸayabilir, bir sürü para biriktirebilir ve potansiyel olarak erken emekli olabilirim. Yüzde 20’si hazine bonosuna giden büyük bir endekse yatırım yapıyorum.

Bir ÅŸeyi denemeye deÄŸip deÄŸmeyeceÄŸini bilmekte zorlanıyorum. Bir araba istesem bile. Bir arabanın gün boyunca potansiyel olarak 2 yarı zamanlı iÅŸ almama yardımcı olacağını (gerçi bu fikirden gerçekten hoÅŸlanmıyorum) veya biraz daha fazla özgürlüğe sahip olmamı saÄŸlayacağını biliyorum, ancak bunun yerine yatırım yapmak yerine neden tüm birikimlerimi peÅŸinat için bırakmam gerektiÄŸini anlamıyorum. Bir de Tayvan var, eÄŸer gerçekten hayallerimin peÅŸinden gitmek istiyorsam, beklentilerimi karşılayıp karşılamadığını görmek için test etmem gerekir (burada çok stresli deÄŸil veya çocuklarla kendi başıma uÄŸraÅŸan içe dönük ve uysal kiÅŸiler için talepkar deÄŸil). Memnun olduÄŸum ÅŸu anki iÅŸimden vazgeçmek zorunda kalacağım (saatte 22 dolar, yaz dışı sezonlarda bir sürü çalışma saati ve her yıl artan maaÅŸ oranı). Ama eÄŸer Tayvan’a gitseydim, sonunda kendi başıma yaşıyor olurdum ve aslında her gün iÅŸe gittiÄŸim bağımsız bir yetiÅŸkin hayatı yaşıyor olurdum. Åžu anki iÅŸimden ve Tayvan’daki iÅŸimden aynı miktarda tasarruf yapardım (Tayvan’da yaÅŸamanın maliyeti düşük olduÄŸundan).

2040 yılına kadar vaktim var, o zaman annem yaÅŸlanmaya baÅŸlayacak ve bağımsız yaÅŸamak için bir ÅŸeyler bulmam gerekecek (evimizden erken çıkabilir, bu yüzden ya onu takip ederim ya da kendi başıma dışarı çıkarım). Åžu anki iÅŸimde 2030’a kadar çalışabilirim, sonra Tayvan’a gidebilirim, önümüzdeki birkaç yıl içinde diplomamı tekrar almayı deneyebilirim (yavaÅŸ yavaÅŸ) ve etrafta dolaÅŸmak için bir arabaya ihtiyacım olacak. 2030 yılına kadar kesinlikle yetiÅŸkinlere yönelik nedenlerden dolayı taşınmam gerektiÄŸini düşünüyorum. Evlenmeyi pek sevmiyorum, çok yalnız ve içe dönük bir insanım.

Faiz oranları hala yüksek, bu da pek çok insanın iÅŸ bulmakta zorlanmasının nedeni olabilir. Amazon’un uzun bir iÅŸe alım süreci gerektirmemesi ve yaz sonundan bu yana vardiyalara kaydolmak için yeterli sayıda insanı bulamamaları nedeniyle insanlara ihtiyaç duyması nedeniyle benimkini aldığım için ÅŸanslıydım.

Bir şeyleri çözmek ve test etmek için çok zamanım var ama hepsi kafamda sıkıştı ve bu, ne yapacağımı düşündüğüm günlük bir sorun. Çünkü her zaman yaşıma göre yeterince şey yapmadığımı hissediyorum. Ne istediğimi bilmiyorum ve kendimi yakmak istemiyorum. Yalnız olmayı seviyorum, evdeki kendi alanımı dışarı çıkmaktan daha çok seviyorum ve gerçekten erken yaşta emekli olmak istiyorum. Zaman benim için çok yavaş akıyor ve bu kadar uzun süre yaşadığım düşüncesi, hayatımla ne yapacağıma karar vermemi zorlaştırıyor.