Ne hissedeceğimi ve düşüneceğimi şaşırdım

Yani ben 27m’im. Hala evimde yaşıyorum ve hayatımın çoÄŸunu burada geçiriyorum. Memleketim dışında üniversiteye gitmek istedim ama ailem beni bu konuda korkuttu. 19-20 yaÅŸlarımda beni travmatize eden zehirli bir iliÅŸkim vardı. Çamura sürüklendim ve sabıka kaydı/tutuklama kaydıyla bırakıldım. Daha sonra iki kez tekrarlanan bir modeldi bu. Bir mahkumiyet ama iki tutuklama. Bütün arkadaÅŸlarım taşındı ya da kariyerleri ve/veya iliÅŸkileriyle meÅŸguller. Sonbahar için mevsimlik bir koruma iÅŸi yapmıştım. Ä°nanılmaz derecede zihinsel olarak yorucuydu. Barınma teklif etmediler, bu yüzden memleketim ile ofislerinin bulunduÄŸu yer arasında gidip geliyordum. Keyif aldığım kısımları vardı (seyahat etmek gibi. Batı Virginia’daki mongahala ulusal ormanını görmem ve batı MD’de vakit geçirmem gibi). Ancak bu süreç bittiÄŸini düşündüğüm sorunları daha da alevlendirdi; bedenimi terk ettiÄŸimi ve travma geçirdiÄŸimi hissettiÄŸim dağılma, düşünceler, üzüntü, yalnızlık, zihinsel çöküntülerle mücadele etme, vb.) Ayrıca hepsi ortaklardan, kendileri için ne olmasını umduklarından, kariyerlerinden, taşınmaktan vs. bahsederken ben de kendimi mürettebatımdan daha geride veya geride hissettim. Ãœniversiteyi geçen yıl bitirdim ama iÅŸe yaramaz bir diploma (Ä°ngilizce yaratıcı yazarlık) aldım çünkü ne yapmak istediÄŸimi bilmiyordum ve bu benim kaçışımdı. Ben çok safım. Emlak vergisinin ne olduÄŸunu bilmiyordum ve plakalarınıza bu ÅŸekilde etiket yapıştırılıyor (en azından benim eyaletimde). Ya hiçbir ÅŸey hissetmiyorum ya da çok üzülüyorum. Memleketimde bir plak maÄŸazasında çalışıyorum ve ona sahip olduÄŸum için minnettar olmaya çalışıyorum çünkü uzun vadede sürdürülebilir olmasa da hiç yoktan iyidir. Ekleme/DEHB testi/genel test yaptırmaya çalıştım (otistik olup olmadığım soruldu ama emin deÄŸilim). Doktorla ilk tanıştığımda ÅŸiddetli depresyon ve anksiyete yaÅŸadığımı söyledi. Hayatımın en dönüştürücü yılları olması gereken yılların benden alındığını düşündüm. Åžimdi ne yapacağımdan emin deÄŸilim. Bu noktada ticaret yapmak için devlet üniversitesine geri dönmeyi düşündüm, ancak bu konuda çok üzüleceÄŸimi tahmin ediyorum ve oradan 4 yıl önce mezun olmuÅŸtum (COVID’in iÅŸleri kapatması nedeniyle 4 yıl boyunca oradaydım, artı ne yapmak istediÄŸimi bildiÄŸim için deÄŸil, travma nedeniyle gittim). Bazen 17 yaşımdan sonra zihinsel geliÅŸimimin durduÄŸunu düşünüyorum. Eskiden yaÅŸadığım birçok sorun hala devam ediyor. En son ne zaman gerçekten mutlu hissettiÄŸimi hatırlamıyorum. Bu noktada ne düşüneceÄŸimi veya hissedeceÄŸimi bilmiyorum. YavaÅŸ yavaÅŸ 28 yaşıma yaklaşıyorum ve nasıl baÅŸlayacağımdan ve ÅŸu an olduÄŸumdan daha iyi bir hayat yaÅŸayacağımdan emin deÄŸilim.