Nasıl yapacağım?

M29 hala evde yaşıyor, ancak asgari ücret ödeyen bir işi var ve dürüst olmak gerekirse, bir aile dostunun nezaketi bu, bu yüzden meteliksiz kalmıyorum (ama zar zor çalışmam gerekiyor), medya alanında üniversite mezunu (kimsenin işe almadığı). Öte yandan, sıkı sıkıya bağlı bir topluluğa sahip küçük bir YouTube/Twitch varlığım var, ancak nadiren paylaşım yapıyorum ve yalnızca haftalık yayın yapıyorum.

Yıllarca yaprak içiyordum ama 4 ay önce bir şeylerin değişeceğini veya motivasyonun geri geleceğini umarak bıraktım.

Ama artık işimin sonuna geldim; kendimi çocuk gibi hissediyorum, insanların nasıl çalıştığını ya da ne yaptığını anlamıyorum.

Eskiden çok kibirli ve kendinden emin biriydim ve şu anda sürdürdüğüm tek şey, tam olarak aptal olmadığım ve işleri çabuk kavradığımdır. Yine de kendimi azarlıyorum çünkü normal bir insanın yapması gerektiği gibi çalışmadığım açıkça görülüyor.

Belki covid’di? Bu ortaya çıkmadan önce iyi bir kurumsal işim vardı ama her dakikasından nefret ediyordum. Daha sonra başka şeylere başvurmayı denediğimde yine de alamadım ve şimdi denediğimde ‘tecrübe eksikliğinden’ hiçbir yere ulaşamıyorum.

Nasıl hareket edebilirim? Yapmak istediğim şeyi nasıl bulurum? Eskiden ne yapmak istediğimi biliyordum ama sonra medya endüstrisinin manzarası değişti ve artık umursamadığım ruhsuz şeylerle doldu. Kendimi amaçsız hissediyorum ve hala evimde yaşarken geçirdiğim her gün, tüm arkadaşlarımın seyahat ettiğini, taşındığını ve iyi durumda olduğunu görüyorum (bunun bir yarış olmadığını biliyorum) sonunda kendimi daha da kötü hissediyorum.

DAHA FAZLASINI YAPMAK İSTİYORUM. Ama artık nereden başlayacaksınız? Uyandığımda kendimi yorgun hissediyorum, geç yatıyorum ve ara sıra çalışmak ve ara sıra ama oldukça iyi içerik oluşturmak dışında hiçbir motivasyonum yok çünkü ne yapmak istediğimi bilmiyorum.

Yeni uyanıp “Avukat olmak istiyorum, bunu böyle yapacağım” diyen insanlardan biri nasıl olurum?

Bu yazıda çok fazla abartı olduğu için üzgünüm ama kendimi iyi ve gerçekten sıkışmış hissediyorum ve 30 yaşımdayken hâlâ çocukluğumun yatak odasında uyanmak zorunda kalırsam buna dayanabileceğimden emin değilim.