Kendimi çaresiz hissediyorum

Son zamanlarda St Andrews (veya bu konuda herhangi bir üniversitede bir biyokimya kursuna girmek amacıyla kendimi bir yıllık yoğun ev çalışmalarına taahhüt ettim, ancak bu "ideal"). Tüm ergenliğim boyunca şiddetli depresyonla mücadele ettim ve liseli bir münzevi olarak ayrıldıktan sonra üç yıl geçirdim; İş yok, arkadaş yok, hobi yok. Sadece ölmek istedim. Şimdi 19 yaşındayım. Şimdi daha iyi yaptığım bir noktadayım ve bu çalışma benden beklenenleri yapmak ve insanların gurur duyabilmeleri için başarılı olmak için son bir girişim. Hayatım boyunca bana akıllı olduğum söylendi ve harika bir şey yapacağım ve onu berbat ettim ve bu düzeltme şansım.

Yine de yapmak isteyip istemediğimden emin değilim. Bu çalışma yılı çok stresli olacak ve eğer sınavlarımı geçmeyi ve üniversiteye ve kursa girmeyi başarırsam, beş yıllık bir çalışmaya atılacağım. Dahası, çok aşık olduğum bir ortağım var. Uzun mesafedeyiz ve sadece ayda bir kez birbirimizi görüyoruz. Bu çalışmanın ilişkimizi zorlayacağından endişeleniyorum ve sonunda ondan uzaklaşacağım ve yıllarca ayrılmaya bırakacağım. Ne için? Biraz iyi bir iş ve biraz övgü için? Bu altı yıllık stres ve sıkıntıya değer mi? Diğer insanlara çok çekici geldiğimi hissediyorum, ne istediğimi bilmiyorum. Ancak bu fırsat büyük iş güvenliğine ve servete yol açabilir. Ama isteyip istemediğimi bilmiyorum. Bundan sonra işimin ne olacağını hayal bile edemiyorum. Gerçekten ne istediğimi düşündüğümde, kendimin belki bir şef olduğunu hayal ediyorum. Yemek yapmayı seviyorum ve en azından bir mutfağın dışında çok stresli olmayan basit bir hayat istiyorum. Yaratıcılığımı ve geri öğrenme sevgimi istiyorum ve ellerimle çalışmak istiyorum. En azından istediğim şey bu.

Tüm akademik kariyerim, tamamen ego ve prestije dayanıyor. Hiç zevk kalmadı. Tamamen harici doğrulamaya dayanır. Şimdi kendimi içten dışa doğrulamam gerektiğini hissediyorum. Sonuna kadar ulaşırsam çalışma buna değer mi ve hala mutsuzum? Sadece erkek arkadaşımla rahat yaşamak istiyorum. Ama insanların benim için belirlediği beklentileri ve finansal güvensizliği bırakmaktan çok korkuyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum.