KaybolmuÅŸ ve umutsuz hissetmek
Hayatta zaten baÅŸarısız olduÄŸumu hisseden 23 yaşında bir erkeÄŸim. Birkaç aydan fazla süredir hiç iÅŸim olmadı ve uzun vadede ne yapmak istediÄŸime dair hiçbir fikrim yok. Üniversiteye geri dönme, çıraklık baÅŸvurusu yapma, kendi çevrimiçi maÄŸazamı kurma ve gerçekten yapmak istediÄŸim ÅŸeyi bulmak için çalışmaya devam etme fikirleri üzerinde tarttım ama tüm bunlar beni çaresiz hissettiriyor ve sanki girdiÄŸim hiçbir yoldan asla mutlu olamayacakmışım gibi geliyor. Kariyer krizimin üstüne, yıllardır otları kötüye kullanıyorum ve duramıyorum. Bir ay önce lexapro’ya baÅŸladım ama iÅŸe yaramadı. Åžimdi Wellbutrin’in 2. günündeyim ama yorulmaktan yoruldum. Bir ay önce de tedaviye baÅŸladım. Hayatım boyunca duygusal açıdan ulaşılamayan ebeveynler, ben 14 yaşımdayken boÅŸandılar. Lise son sınıfta kız kardeÅŸimi kaybettim. Sirkadiyen ritim de bozuldu ve ben her gün öğle saatlerinde uyanıyorum. Ailemdeki herkes bana o kadar da kötü bir durumda olmadığımı söylüyor ama kendimi sürekli hayattan vazgeçmeye hazır hissediyorum. Düzeltmek istediÄŸim o kadar çok ÅŸey var ki ama bunu yapamayacağımı hissediyorum
Etiketler:
1 Yorum
Yorum Yaz
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.

Hi man,
I hear you. It’s tough to crawl out of a rut. But, just do your best. It’s all that matters: trying your best–not the outcome. Set one goal at a time and that’s it. Good luck, mate.