Kaybolmuş, sıkışmış ve isteksiz hissetmek

26F ve yakın zamanda muhasebeci olarak ilk gerçek işimi aldım. Kendimi mutsuz hissediyorum.

İlk diplomam, Med Lab Scientist programına başvurmak için kullanmayı düşündüğüm biyoloji alanındaydı. Lisans yıllarımı sadece iyi notlar almaya çalışarak harcadım ve teşhis edilemeyen sosyal kaygı bozukluğum nedeniyle bu alana giden yolu açmak için gerekli fırsatları aramaktan kaçındım.

Ayrıca 9-5 ofis işi fikrini de romantikleştirmiştim ve açıkçası bu, biyoeğitimimi yaparken bile istediğim bir şeydi. Mezun olduktan sonra, muhasebe diplomamı almak için hemen okula geri dönmeye karar verdim. Bu süre zarfında biraz daha proaktif oldum ve sosyal kaygıyla yapabileceğimi asla hayal edemeyeceğim şeyler yaptım. Derslere daha çok katıldım, bir vergi hazırlık programına gönüllü oldum ve hatta iki yarı zamanlı işte çalıştım.

Şimdilik ileri saralım, ilk muhasebe işime yaklaşık iki aydır başlıyorum ve sanki başka bir kriz yaşıyormuşum gibi hissediyorum. Ekibim ve birlikte çalıştığım insanlar iyi ve destekleyiciler ama kendimi çok yabancı hissetmekten kendimi alamıyorum. İşin kendisi her neyse, ama sanırım gerçekten işin içine girene kadar kariyer muhasebesinin ne kadar sosyal olacağını gerçekten fark etmemiştim. Küçük konuşmalar, kurumsal konuşmalar, mutlu saatler, iş arkadaşlarımla karşılaştırıldığında çok çekingen olduğumun farkında olmanın verdiği rahatsızlık hissi vb. Sadece giriş ve çıkış yapmak istiyorum, ancak kimse beni zorlamasa da her zaman sosyalleşme ve ağ kurma (🤢) baskısını hissediyorum. Söyleyecek hiçbir şeyim yok ve hiçbir şey gerçek gelmiyor. Kişiliğimin bu kariyere uygun olmadığını düşünüyorum.

Şimdi radikal bir teknoloji uzmanı olmak için okula geri dönmeyi veya belki tekrar MLS programına katılmayı düşünüyorum; sağlıkla ilgili bir şey. Ancak bu aynı zamanda bir sürü sorunu da beraberinde getiriyor. Biyografi derecem muhtemelen yakında sıfırlanacak ve birçok dersi tekrar almak zorunda kalacağım. Ayrıca okulda geçirdiğim bunca yıldan sonra aileme düzenli bir geliri kesmekle yeniden yük olmak istemiyorum.

Kalmaya mı yoksa başka bir şeyin peşine düşmeye mi karar veremiyorum. Yapılacak en mantıklı şey kalmak olacaktır çünkü iki ay tüm gidişatımı değiştirmeye karar vermek için çok erken. Veya belki de farklı bir çalışma kültürüne sahip farklı bir şirkette iş bulmam gerekiyor. Belki terapiye ihtiyacım var.

Okuduğunuz için teşekkürler, her şeyden çok bunu içimden atmak istedim.