kardeşler tıp mı okumalıyım yoksa ne

Şu anda zorluk çeken bir mühendislik bölümüm ama bir süredir doktor olmanın hayalini kuruyorum. Mühendislik konusunda kendimi iyi hissediyorum, bu konuda pek heyecanlı değilim ama birinci nesil meteliksiz bir aile çocuğuyum ve mühendislik bana en azından iyi bir derece-iş oranı görünümü sağlıyor. İletişim veya CS gibi diğer şeyleri denedim ve diğer konuların bazı kısımlarından kesinlikle keyif alsam da her zaman sağlık hizmetlerine geri dönüyorum ve her zaman bir doktor hayal ediyorum. Doktorların beni diğer (çok önemli) sağlık hizmeti sağlayıcılarından daha fazla ilgilendiren bir tür üst düzey uzmanlığa sahip olduklarını görüyorum. Ancak tüm bunlardan sonra iş borca ​​gelince, parasızlıktan kıvranan biri olarak çok büyük bir negatif rakam görmek gerçekten korkutucu. Ek olarak, açıkçası buna gerçekten uygun olup olmadığımdan emin değilim – düzgün uykum olmadan çalışamam ve beni çileden çıkarabilecek önceden var olan bazı akıl sağlığı sorunlarım var, aile odaklıyım – ailem yaşlanıyor ve onlarla geçireceğim zamanı feda etmek zorunda kalacağımı hissediyorum. Tıp öğrencilerinin veya asistanların hayatlarının bu yönlerini ihmal etmeye zorlandıkları anekdotlar gördüm. Lojistik olarak bunun ne kadar zorlayıcı olduğunu anlıyorum, tüm sorunlarımı biliyorum, ne kadar fedakarlık yapmam gerektiğini biliyorum ama kalbim hala ilerleyemiyor (ne kadar sevimsiz.) Önümüzdeki ay yirmi olacağım ve her genç gibi hayatımın bitmek üzere olduğunu ve zamanım tükeniyormuş gibi hissediyorum hahaha. …ayrıca mühendisliği bir b planı olarak kabul etmenin teknik olarak imkansız olmadığının farkındayım ancak hazırlık ve mühendislik lisans öğrencisi olmanın büyük kısmını üstlenip üstlenemeyeceğimden emin değilim, bu nedenle en azından biraz kişisel zaman isterim. katkınız için teşekkür ederiz 🙂