JP’nin Burger Kralı

Tamam aşkım. Tamam, Burger King. Bu isim çok kanlı karmaşık, bunu çözmek için 3 aylık kesintisiz düşünce beni aldı. Ona bakıyorsunuz ve oldukça güvenle diyebilirsiniz, ‘Kral’ bu aslında ataerkil bir varlık tarzının bir örneği, değil mi? ‘Bu, olası tüm egemenlik hiyerarşilerinin tepesinde var olan bir baba figürünün tipikasyonu’ gibi. Sanırım bu onu tanımlamanın iyi bir yolu olurdu.

Ama Burger King’e gittiğinizde ‘bir kral’ değil. Bir bireyin, bir kralın aşkın idealinin somutlaşmışlığı olması gerektiği gibi. Bu bir kral. Krallığın bu şekilde yazılmış yönü, kaçınılmaz olarak kelimeyle bağlanır. Ve tiplendirilmiş baba figürü ne yapıyor? Peki, sağlıyor! O değil mi? Yiyecek, barınak ve hamburger sağlar. Evet, bu kanlı doğru, hamburger sağlayan. Kesinlikle!

Bilirsiniz, bilirsiniz, Alexander Solzhenitsyn gulaglarda olduğunda yemek hakkında çok düşündü. Ve orada günde 10 ons ekmek verildi ve bu gün için yemeğiniz gibi ve hepsi bu! Ve bulmacaya çalıştığı şeylerden biri, o noktaya kadar Sovyet devletini üretme konusundaki karmaşıktı. Ve bu gerçekten cevaplamaya çalışırsanız, vay, adamım, bu, bu zor adam. Seni karanlık bir yere götürür. Bence düşünüyorum, hayır, hayır olmasayım. Buna yetkin cevap verecek kadar bilgim yok.

Şu anda söyleyebileceğim tek şey, egemen idealin somutlaşması olmayan fast food restoranlarını korumaya karar verdiğimiz derecedir. Düşündüğümüzden daha büyük bir etkisi olabilir. Bilirsiniz, dünya komik bir yer ve anladığımızdan çok daha bağlı. Evet, şu anda bunun hakkında söyleyebileceğim tek şey bu.