İş piyasası beni istediğimi yapmaya ikna ediyor çünkü her şey zor

BT’ye birkaç nedenden dolayı girdim. 25 yaşında okula geri döndüm ve 2019’da mezun oldum. Kolay bir kariyer aramıyordum, hiçbir şey kolay değildir ama talep gören bir şeyin peşindeydim. BT, içinde bulunulması gereken alandı. Teknolojiyle uğraşmayı yeterince sevdim ama hiçbir zaman daha teknolojik konulara meraklı biri olmadım. Bu yüzden kendimi biraz yabancı hissediyordum ama biraz yükseldim.

Ne düşündüğümü seçiyorum "güvenli alan" Böylece iş dışındaki tutkulara odaklanabildim. İşe başvurursam yükselebileceğimi düşündüm. BT hızla büyüyordu, mezun olduktan sonra neredeyse çalışmam için yalvaran insanlar vardı. 1. kademeye başladım ve hızla 2. kademeye geçtim. Bir süre orada kaldım ve şu anda bir lisede BT koordinatörü/yöneticiyim. İş dışında ders çalıştım. Güvenlik+ aldım ve evde laboratuvar işleri yaptım. CCNA’yı almayı denedim ama dönmeye devam ettim.

Daha sonra işler daha da zorlaştı. Bu yaz 70 işe başvurdum çünkü şu anki işimden memnun değilim ve maaşım düşük. Yalnızca iki röportaj davetim vardı ve ikisi de başarısız oldu.

BT pazarı tersine döndü. Dürüst olmak gerekirse kaydolmadım. Kariyerine sahip çıkman gerektiğini anlıyorum ama bu çok acımasız. Bu yıl ilerledikçe işlerin böyle sonuçlanacağını bilseydim asla BT’ye başvurmayacağıma karar verdim. Açıkçası bunun benim için doğru alan olup olmadığını bilmiyorum. BT’den kaçınmaya başladım ve ağ oluşturma, altyapı hakkında daha fazla şey öğrenmeye çok az ilgi duyuyorum veya hiç ilgilenmiyorum…

Bana çarpmaya başladı. Elbette mavi renk çalışmalarına yönelebilirim ama bunun için yaratıldığımı düşünmüyorum. Bunu yirmili yaşlarımın başında yaptım ve şu anda 32 yaşındayım ve sakatlanmaya eğilimliyim. Örnek olarak her yıl beyin sarsıntısının ardından iyileşmeye devam ediyorum.

Tıp gibi başka alanlar da var ama bir tıp programına devam ederken iki yıl veya daha uzun süre çalışmadan duramam. Bu yüzden deneyimimin fayda sağlayacağı bir şeyin pivotu olması gerekecek.

Yani artık benim zihniyetim şu ki, eğer bir iş için kıçımı yırtacaksam, istediğim bir şeyi de yapabilirim. 8 yıl önce kariyer için birden fazla seçeneğim vardı ve daha zor olan bir şey yerine güvenli olanı seçiyordum. Şimdi buna biraz pişman oldum.

Yerel topluluk kolejimde öğleden sonra kursuna başladım.
İşletme Profesyonelleri için Veri Analitiği.. Sonrasında CAPM’imi almak istiyorum. Pek çok zorlukla karşı karşıya kalabileceğimi biliyorum, ancak bir süredir yerel/eyalet hükümeti veya kar amacı gütmeyen işler yapmayı düşünüyorum. Daha iyi bağlantılar kurmak için gönüllü olmaya başlayacağım ve bunu özlüyorum. Operasyon Analisti ve Program Koordinatörü gibi bir şeyle ilgileniyorum.

Aslında bir süre önce MPA almayı düşünmüştüm ama sanırım pek mantıklı gelmedi. Ama şimdi düşünüyorum "Yerleştirmek" eğer bu kadar zor olacaksa neden bana biraz tatmin getirecek bir şey yapmayasınız?

Umarım doğru seçimi yapıyorumdur. Böyle bir geçiş deneyimi olan varsa her türlü öneriye açığım.