Hiçbir şeyi bitiremiyorum veya devam edemiyorum

Herkese merhaba, 19M yaşındayım, iki yıl önce üniversiteye kaydoldum, matematik çalışıyordum. Başlangıçta onu seviyordum ve iyi notlar aldım. Ancak bir noktada sosyalleşme konusundaki beceriksizliğimden dolayı tükenmişlik yaşamaya başladım. Oradaki hayatım tam anlamıyla üniversiteye gitmek ve dairemde tamamen tek başıma ders çalışmakla geçti. Konuşacak kimsem yoktu, kesinlikle kimsem yoktu ve hafta sonları kendi yerimde olurdum ve hiçbir yere gitmezdim.

İki dönem bunu yaptım ve üçüncü dönemde şiddetli sivilcelerim olduğu için accutane almaya karar verdim. Bu muhtemelen şimdiye kadar verdiğim en kötü karardı çünkü yan etkiler hayatımı alt üst etti. Kaygılarım o kadar arttı ki, odamdan bile çıkamadığım günler oldu. Ayrıca beyin bulanıklığı ve hafıza sorunlarım da vardı. Bütün bu durum benim bir dönem izin almama neden oldu, daha sonra iki oldu ve sonra tamamen okulu bıraktım.

Akütan tedavisini bitirebilmek için bu yıl ailemin evine taşınmak zorunda kaldım. Ancak işler çok kötü gitti çünkü ailem bu ilaç konusunda nasıl hissettiğimi anlamıyordu ve ben düşüncelerimi zar zor toparlayabildiğimde hayatımla ilgili bir şeyler yapmam için bana baskı yapıyordu. Hatta ailem terapi masraflarını karşılamama bile yardımcı oldu, 5 seans yaptım. Ama üzerimde hiçbir etkisi olmadı. Daha sonra ilaç tedavisi için bir psikiyatriste gittim ve o da bana Lexapro verdi. Yalan söylemeyeceğim, kaygılarıma gerçekten yardımcı oldu. Ama bir yandan da ilgisizliğe kapıldım. Hissettiğim şey kaygımdan çok daha kötüydü çünkü hiçbir duygu hissetmiyordum. Sadece almayı bıraktım.

Evlerinde iki ay kaldım, sonunda tam bir zihinsel çöküntü yaÅŸadım ve ailemle olan iliÅŸkimi tamamen mahvettim. O kadar çaresiz kaldım ki oradan ayrılabilmek için tüm müzik enstrümanlarımı sattım. Daha sonra iÅŸ aramak için eyaletimin baÅŸkentinde 105 dolarlık çürük bir kiralık odaya taşındım (evet, bu fiyat gerçekten burada Brezilya’da). Ä°dari asistanlık alanında yüzlerce iÅŸe baÅŸvurdum, tamamlayamadığım matematik diplomamın bir ÅŸekilde yardımcı olacağını düşündüm. Ah, olmadı. Hatta bazı görüşmeler bile yaptım ama sonrasında ÅŸirketler beni hayalet olarak görüyordu. Zaman geçiyordu ve hiçbir ÅŸey elde edemeyeceÄŸimi fark ettim. Ben de süpermarket iÅŸlerine baÅŸvurdum, kısa sürede kasiyer olarak iÅŸ buldum ve bu benim ilk iÅŸimdi. Olan ÅŸu ki, bir hafta dayanamadım ve istifa etmek zorunda kaldım. Her gün o kadar yoruluyordum ki, tek boÅŸ zamanım sadece uyumaktı. Böylece özgürlüğümü kaybediyordum ve çevremdeki herhangi biriyle iliÅŸkimi yeniden bozacağım korkusu, hayatımın bu yeni evresine dair her ÅŸeyden nefret etme sürecimi hızlandırdı.

Şimdi yeniden ailemle yaşıyorum, işsizim, kayboldum ve almayı bıraktığım bir aydan sonra bile akutananın yan etkilerini hâlâ yaşıyorum. Eskisi gibi hafızam yok, her gün yoruluyorum, hiçbir şey yapma isteğim yok ve ayrıca daha aptal olduğumu düşünüyorum. Beynime kalıcı hasar vermiş olmalı. Her ne kadar yapmak istediğim şeyi bulduğumu düşünsem de. Sanatı çok seviyorum ve ilk defa ciddi olarak yapmaya başladım. Çizimler ve animasyonlar. Çabucak öğreniyorum ama ailem bunun yararlı olduğunu düşünmüyor ve bana başka bir şey yapmam için yine baskı yapıyor. Benim istediğim tam zamanlı bir sanatçı olmak, çok da büyütülecek bir şey olmasa gerek. Umarım bir gün bundan para kazanmaya başlarım, sadece zaman alır. Ayrıca gelecekte tekrar matematik çalışmaya başlamayı, ancak daha olgun olmayı ve acele etmemeyi hayal ediyorum. Tavsiye arıyorum beyler, şu anda her şey yardımcı olabilir. Teşekkürler